Özledin,
İçtin,
Ağladın,
Güldün,
Şarkılar söyedin,
Şiirler yazdın.
Peki o ne yaptı deme?
Herkes kendinden sorumludur aşkta..
Bir bahar havası gibi burnumdasın.
Oysa beni seviyorsun ama bunun farkında değilsin..
"Neylersin alışkanlık,
İçin kan ağlarken yüzün güler."
Ama bizim dünyada ne zaman
kimse aç kalmayacak,
korkmayacak kimse kimseden, emretmeyecek kimse kimseye,
yermeyecek kimse kimseyi,
umudunu çalmayacak kimse kimsenin? İşte ben komünistim bu soruya karşılık verdiğim için.
Memleket mi, daha uzak, gençliğim mi, yıldızlar mı?
Kimsecikleri yokmuş dedilerdi. Bir başınaymış bu dünyada.
Sen benimsin öyle herkese gülme tamam mı?
“Sen yoktun
karşında duvara dayanmıştım
konuştum, konuştum, konuştum ağzımı açmadım
Sen yoktun
ellerimle dokundum sana ellerim yüzümdeydi”
Kaldı işte...
Çayımız bardakta,
Çocukluğumuz sokaklarda,
Mutluluğumuz kursağımızda,
Sevdiklerimiz uzaklarda,
Gülüşlerimiz fotoğraflarda.
“Delikanlım!
İyi bak yıldızlara, onları belki bir daha göremezsin…
Belki bir daha yıldızların ışığında kollarını ufuklar gibi açıp geremezsin…
Delikanlım!
Senin kafanın içi yıldızlı karanlıklar kadar güzel, korkunç, kudretli ve iyidir.
Yıldızlar ve senin kafan kâinatın en mükemmel şeyidir.
Delikanlım!
Sen ki, ya bir köşe başında kan sızarak kaşından gebereceksin, ya da bir darağacında can vereceksin.
"Çok pahalı ödedim, inanmanın bedelini"
Geceler sürecek kapının sürgüsünü Pencerelerde yıllar ölecek örgüsünü.
Ve ben bir kavga şarkısı gibi haykıracağım...
Bu cehennem, bu cennet bizim,
kapansın el kapıları bir daha açılmasın
Yok edin insan insana kulluğu,
Bu davet bizim...
Ellerini ısıtsın, yüreğimin alevi...