"..ben anneme inanıyorum ama annem bana hiç inanmadı. biraz daha büyüdüğümde üvey baba tacizleri başladı. ben bunların taciz olduğunu fark ettiğimdeyse çöküp gitmiştim artık. ama annem bana inanmadı, inandıramadım onu. sonra üvey baba daha da ileri gitmeye kalktı, annem yine bana inanmadı. on üç yaşımdaydım, üvey baba sarhoş haliyle beşinci kattaki balkonumuzdan düşüp geberince de bana inanmadı. çünkü onu ben ittim dedim. annem şimdi bir bakım evinde kalıyor, ücretini ben ödüyorum. artık ne söylesem bana inanıyor, demans çünkü"
"ölümün tapınak kokulu şiirlerini okuyoruz
çünkü yaşamak en büyük günah
diyor tanrısal olan ne varsa
ve ah!
yaşamanın bir izmarit gibi koktuğunu söylüyor
oysa bahar kadar anlamlı ve güzel, biliyoruz"