Cüneyd
bakanlar bana
gövdemi görürler
ben başka yerdeyim
gömenler beni
gövdemi gömerler
ben başka yerdeyim
aç cübbeni cüneyd
ne görüyorsun
görünmeyeni
cüneyd nerede
cüneyd ne oldu
sana bana olan
ona da oldu
kendi cübbesi altında
cüneyd yok oldu
#AsafHaletÇelebi
Seviyorum kendim olmayı. Başkalarının ne düşündüğü umursamıyorum kendimden memnun kaldıkça. Çünkü bu hayat benim hayatım. Bu hayatın patronu da benim. Her şey benim elimde ve ben ne desem o olur hayatım için. Umursamıyorum çünkü herkes her zaman bir şeyler söyler, susmazlar. Susmalarını mi bekliyorsun çok beklersin.
Her şey senin elinde ama mühim olan bu elindekilerle hayatını yaşamak kendin istediğin şeklinde. Özellikle vurguluyorum her daim kendin,kendim ve kendimiz... Onlar susmazlar çünkü konuşacak başka bir şey bulamamışlardır, kendileriyle ilgilenmedikleri için.Eğer kendinle ilgilenirsen başkalarınla ilgilenmeye vaktin olmayacağını anlamış olursun. Ve başın ağrımayacaktır... Bu hayata rahat olmak mı istiyorsun o ama kendini hayatının merkezine al. Al ki kafan, kalbin ve vicdanın rahat etsin ;) Kendinize has hayatınız olması dileğiyle ...
Ne önemi var ki benim merhametin?
"Merhamet, insanları sevenin gerileceği çarmıh değil midir? Oysa benim merhametim çarmıha germe değildir!"
Sayfa 8 - ÜSTÜNİNSANKitabı okuyor
+ Bana öyle seslenme
- Herkes sana böyle hitap etmiyor mu?
+ Evet
- O zaman sorun ne?
+ Sen herkes değilsin
En çok sevilen öğretmenlerinden biri öldüğünde, Marcus o kadar şiddetli bir üzüntü içine girdi ve ağladı ki, saray hizmetlilerinin onu zapt etmeye çalıştığı söylenir. İnsanların gelecekteki bir hükümdarın böyle davranışlarının yakışıksız olduğunu düşüneceklerinden endişe edildi. Fakat, Antoninus onlara Marcus'u rahat bırakmalarını söyledi:
"Bırakın, bir kere de kendisi olsun: çünkü ne felsefe ne de imparatorluk doğal duyguları alıp götürebilir."
Sayfa 24Kitabı okuyor
“Mahcubiyet korkusuyla ikiyüzlülüğe razı olmak insan için ne garip eksikliktir.”
Sayfa 43Kitabı okuyor
“…Doğru dürüst dinlen ki tekrardan hedefine koşasın.”
Minjun başını duvara yasladı ve hiçbir şey demedi.
“Niye cevap vermiyorsun?”
“Anne.”
“Ne var ?”
“İlla koşmam mı gerekiyor?“
Sayfa 81Kitabı okudu
Sonra Umutlar Ölür…
Türkiye’nin üzerinde anarşi bulutlarının dolaştığı 1979’da, adeta rahmet yerine bela yağıyordu. Bu beladan her kesim, az çok nasibini alırken, öğrenciler anarşinin içine itilmişti. Arkadaşlarına düşman, hadiselere
dost olan pek çok kimse, ne yaptığının, nereye
gittiğinin farkında değildi.
Yasa bizzat aklın kendisindedir, ne var ki akıl arzu karşısında fazlasıyla zayıf kalır; bu nedenle yasa sürekli kategorik buyruk olarak çıkar karşımıza:
Yapmalısın!
Sayfa 54 - Kırmızı Kedi Yayınevi/5. Basım/2019Kitabı okudu
