Öyle işte...!
Anlayamazsın dediklerinde anlayamadım
Bazen yarım kalır insan, bazen eksik
Bazen kelimeler yetmez, bazen de sözler
Yine de anlayamaz insan...
Anlayamadığını ve anlayamayacağını da; "anlamaz!"
Terazi bazen tartmaz, bazen çekmez
Boşa koysan dolmaz, doluya koysan almaz
Adına hayat derler bu bilmecenin
Her çözdüm dediğinde çözünürsün
Üzülmem dediğinde üzülür,
Bildim dediğinde yanılırsın,
Acımaz dediğinde; daha çok acıtır,
Adı hayattır bu bilmecenin
Bir kısmı hüzün, bir kısmı keder, bir kısmı acı!
Peki ya mutluluk, sevgi, aşk?
Bunlar hep "esâtırû'l evvelin!"
Bu bilmecenin "hayat" derler adına
Biriktirdiğin her ne ise adına demişler kâr!
Ömür değil mi şu yitik sermaye!
Beş arşın beyaz kumaş, 5 metre kara toprak.
Söyle bakalım gördün mü hiç kâr edeni
Anlayamazsın dediklerinde anlayamadın
Ama yine de; an-la-ma-ya-cak-sın!
Hecelesem de yine anlamayacaksın.
vefa bir veba gibiydi bizde.
fedakârdık, bu yüzden çok ağladık.
sonra olanları hep kadere bağladık.
soğuk baharlarımız oldu, karlı yazlarımız.
başkalarının ki gibi narince alnımıza değilde,
yüreğimize bir hançerle kazınmış yazılarımız.
bu yüklerle fazla yol alamazdık,
yarı yolda geri dönmek geçmedi değil içimizden ancak yinede dönmedik.
belki
Bazı yaralar hiç sarılmaz, bazı yaralara merhem sürülmez çünkü sardıkça daha çok açılır; merhem sürdükçe daha çok acır. O yara orda kalır öyle ve sen o yarayla bütünleşirsin. Hatta o kadar bütünleşirsin ki, o yara bir organınmış gibi hissedersin. Yara almadığın günler aklına bile gelmez, doğuştan o yarayla doğmuş gibi olursun. Ama her ne kadar bütünleşsen de o bir yara, o bir acı, o bir travma, o bir hüzün hep yakar seni..
Ben sana değil
Kalbine değil
Bize hiç değil
Ben bana gelebilme ihtimaline aşık oldum
Meğer hicran aşktan daha değerliymiş
Seninle anladım
Hem seni uzaktan sevdiğimde beni kırmıyorsun, beni üzmüyorsun
Seninle her kavgamızda erken uyumuyorum artık
Biliyor musun seninleyken mezenin yanına rakı alırdım
Şimdi mezenin yanına anılarımızı alıyorum.
Yani nereden bakarsan bak
Sensizlik dahada fazla anlam kazanıyor.
Artık tecrübe kazanmak istemiyorum
Bende cahil, bende saf, bende dünyadan bi-haber olmak istiyorum.
Ne kadar zor kimileri için güneş yeni bir umutken
Benim için
Her doğan gün acı
Doğan gün kasvet
Her güneş yeni bir dert
Sabahları uyutun beni
Uyandırın her gece herkes uyuduğunda.
Sızı
beni eski bir zamandan
kanayan bir yaradan
yontmuş olmalı yaradan
acı sızıyor,acı sızıyor,acı
kaburgalarımdan çatlaklarından
geceyi annem belledim
ağrılı zamanlarımda sarıp sarmalayan