Duyuyorum komutanım, sesleri değil; kan kokusunu bu şehrin. Ah... volta atmak ne acı ne acı bu şehirde. Bakıyorum da şafakları değildi ülkemin sevdiğim; o toprakta yatan onlarca kutlu insanındı benimsediğim... Buralara hiç alışamadım ben, hiç sevemedim kimseyi; hani, öleceğimi bilsem, atar giderim kendimi denizlere... belki, belki beni çeker çekiştirir de atar bir masumlar kentine; ah... bizler bu dünyada yalnız mıyız hep, acı yüklenmiş suretime! Dayanmak niçin zor geliyor derdime...
D.p sancılı siluetler
İşlenen suçtan pişmanlık duymak yerine tam anlamıyla tatmin olunmalıdır; o halde, sonuçlara karşın acı duymanın ne anlamı var? Böyle bir durumda, kötülükten duyulan pişmanlık kötülük yapılan kişiyi, yapan kişinin kendinden çok sevdiğini gösterir ve böyle bir şey olamayacağı için çekilen acıların anlamsızlığı, ne kadar aptalca olduğu açıkça ortaya çıkmaktadır, tam tersine kişi kendine duyduğu sevgiden dolayı yaptığı kötülüğün tadına varmalı, zevk almalıdır. Bu nedenle de dünyada pişmanlığın özürü yoktur.
Sayfa 24Kitabı okuyor
Zavallı La Rochefoucauld - ne kadar mutsuzdun kim bilir. En özverili arkadaşlarının en özverili hareketleri karşısında, yüzünde acı bir gülümseme beliriyor olsa gerek. Artık iyiliğe inanmaz olmak acıların en kötüsü olmalı.
Sayfa 15 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Ah'lar Ağacı
İç ses, diye söylendim
Ve ah dedim sonra
Böyle ah demeyi beli bükük bir ahlat ağacından öğrendim.
Dallarına salıncak kurardı çocuklar,
Hızlı yaşanan bir hayatın şarkılarıydı salıncaklar.
Meyveleri tatsızdı
Eski bir lanetten dolayı
Sayfa 19 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
Şu dünyada acı çekmek dışında her şeyi anlayışla karşılayabilirim. Acı çekmeyi anlayabilmem mümkün değil. Acı çekmek kötüdür, çirkindir,karanlıktır. Çağımızın acıya duyduğu sempatide hastalıklı bir şeyler var. İnsan yaşamın renklerine, güzelliğine, coşkusuna sempati duymalı. Hayata dair yaralardan ne kadar az bahsedersen, o kadar iyi.
Sayfa 47Kitabı okuyor
#Gerçek bir acı)))
《"Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum.Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi.Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi.Asıl acı,kalbi baştan aşağı sancılara boğan,insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi.
Kolları,başı hep dermansız bırakan,yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey."》
Sayfa 169 - @CAN Sanat Yayınları.Kitabı okudu
Entelektüel üstünlüğü, ahlâki sorumlulukları da beraberinde getiriyor. İnsan ne kadar yetenekli olursa, insanları yoldan çıkarma gücü de o kadar büyük oluyor. Birçok insan yoldan çıkacağına, bir tek insan acı çeksin, daha iyi.
Sayfa 155Kitabı okudu
İşte hayat bu kadar kısaydı, Tanrı mı istemişti gerçekten bu kadar acı çekmemizi?
Öldükten sonra mutlu olabilme ihtimalimiz yetiyor muydu ölünceye kadar yaşanan acı ve ıstırbı açıklamaya?
Şüpheye yer bırakmayacak kadar tatmin edici cevaplar aldığımızda mı bıraktık sorgulamayı ve başladık inanmaya.
Oysa ki ne çabuk unuttuk ve kabullendik, verilen cevaplarında bizim gibi faniler ve bilgileri yaşadığı hayat kadar olan insan(lar) tarafından verilmiş olma ihtimallerini.