Ne acı ama
Onu çok özledim, ama ne ben gidebilirim ne o gelebilir. Hasretlik zor, ama zamanla alışıyor insan.
Güzel anıların acı vermesi ne tuhaftı. Yaşanırken sevinç kaynağı olan mutluluklar, geçmişte kalınca buruklaşıyordu.
Sayfa 461Kitabı okudu
Özgür irade yasası!
İnsan seçimlerle gelmiş, kendinden kendine yolculuk eden ruh varlığıdır. Dünya negatif 3b planıdır. Cennetten düşürülen insan Dünya tekamül sahasını secmiş ve tekamülünü yükseltmek için sözleşmesini yapıp, aşağıların aşağısına yani 3b negatif plan olan dünyaya inmiştir. Dünyada özgür irade yasası vardır evet, asıl soru! Ne kadar özgür irade kullanabilme hakkına sahiptir?
Kendi kaderini hayatını yönetemeyen insanlarız, o yüzden başkasının hayatlarını yönetmek kimsenin haddine değildir.
İnsan kendi kaderini Yaşar’da, kimse kendi kaderini yaşayamaz!
Secimlerimiz her zaman acı verecektir. Çünkü aşağıların, aşağısındayız!
Fransa'da bir aralık gezgin opera topluluklarından birinde çalışan bir artist ile tanıştım. Bana kendisini hukuk doktoru diye tanıttı. Hayret ettim. Açıkladı:
"Babam Toulouse'de noterdi. Beni kendi mesleğinde yetiştirmek istedi. Liseden sonra, baba emriyle, hukuka girdim. Lisans ve doktora yaptım. Reşit olup da baba otoritesinden kurtulunca, ilk çocukluğumdan beri sevdiğim tek meslek olan tiyatro hayatına atıldım. İsteğim birinci sınıf artist olmaktı. Ne yazık! Geç kaldım. Birinci değil, üçüncü sınıftan bile olamadım..." dedi ve acı acı içini çekti.
Okuyucum ben sana binbir örnekten birini verdim. Hayatta doktor görürsün ki, kırkından sonra politikacılığa koyulur. Evini idare etmekten aciz adam görürsün ki, devleti düzeltmeye kalkışır. Hep bunlar mesleki "Refoulmenet"ların ve saklı kalmış ateşin, isteklerin zavallı kurbanlarıdır.
“Şimdiyse bu huzursuzluğu çok daha keskinleşmiş ve acı vermeye başlamıştı, ama artık ne istediğini açık ve net olarak biliyordu. Güzelliğe, aydın bir bilince ve aşka sahip olmak istiyordu.”
Sayfa 78 - Kültür Yayınları
“ Ne bir acı, ne cehennem ne de cennet. Sadece hiçlik”
Sayfa 8Kitabı okuyor
"Aşk elbisesi en güzel sende duruyor ama ne acı,
Terzin ben değilim.."
~Onur Can Özcan~
KİFAYETSİZ KALIR TÜM KELİMELER!!!
Artık öyle bir hâl aldı ki…
Dilden dökülen kelimeler biraraya gelmekten hicap ediyor, gelse de hiçbir şey ifade edemez oldu. Yaşanılanlara karşı empati kurmak gittikçe zorlaşıyor. İnsanların yaşadıklarını tecrübe etmeden onların duygularını ve kalplerindeki acıları anlamak, anlatmak hiç de kolay
Bile bile aynı kâğıdı açıyorum, kendimi sınamanın ağırlığı her gün artsa da.
Saat kaç olmuş... hâlâ bir çocuk yürümemiş sokakta!
Sabah da akşam da kül boşaltıyorum, yanan zamanın.
Tek tek kendi yazgımızı mı yaşayacağız, yoksa yazgılarımızın toplamından her birimize düşen parçayı mı yaşayacağız?
Hayır! Yazar havlu atmaz. Olsa olsa sükûtunu duvara asar, tüfek gibi, bakar.
Bir nidâ kadar gerekli bana, sinirliliğim sakinleştiriyor beni.
Alın yazıma sâdık kalmalıyım.
İki eliyle sıkıyordu başını, çatlamasın diye...
Çileyi çeken yazıyı yazandır. Bin çile de bin çeşit yazı demektir.
İnsan, yeryüzündeki garipliğini, sabaha girmek üzere olan ıssız bir sokakta daha iyi mi anlar gibi oluyor ne?
Ağlaya ağlaya yanına geldi zaman, diz dize oturup, teselli etti; n'apsın. İçinden, 'Amma da buldu ha adamını! ' da geçmedi değil doğrusu.
Ne durumda olursak olalım, bir müziğiz, insan kendi sesini dâima başkalarından önce işitir.
Herkesin, kendince bir çileye dayanabilme gücü de burdan gelir ya.
Elbette aynı şeylerle acı çekmek çok zor bir eylem.
Yüzünüze güller, dün gece çok okudum.
...
Uzak bir pencereydi, yeni kalkmıştım uykudan. Bir ağacın dalları Kâbe'ye bakıyordu.
Stop - zamanın da bir uğunması var ki doğrusu dayanamıyorum bakmaya, mekânda çünkü zamanla derin bağıntı içindedir ya herhalde sana göstermemeye çalışıyor.
İnsan yıkılan, kendi kendisiyle de burun buruna gelebilir bazen..
Nuri Pakdil 🫒🌿