Filistin meselesi yalnızlık üzüyor
Biliyor musunuz ben İslam'ı gerçekten yaşamaya başladığım zaman herkes tarafından dışlandım önce babam seni örtünle beraber yakarım dedi ve tüm akrabalarım erkekler çok tepki gösterdi çevremde akrabalarımda kimse benim gibi değildi o kadar çok eleştirildim çok zorluklar çektim mücadele ettim savaştım ne kadar kötü aynı dünya da ayrı bir insan
"Kıyamet kopacağını dahi bilseniz, elinizdeki fidanı dikin."
Evet ben de artık bu kirli, kanlı, zulümlü, zulümatlı dünyada yaşamak istemiyorum.. Gördüklerimden ve okuduklarımdan dolayı bîzârım. Dünyanın inanılmaz derecede çirkin ve kanlı yanını gördük..
Fakat tek başıma itrailin kapısına dayandığımda da bunun bir cihad değil, bir intihâr olacağını biliyorum. Tek başıma yollara düşüp oraya gitmemin
Muhammed Ali
@MuhammedAli94
·27 Mayıs 19:41
Yazdığı gibi İsrail tarafından ailesiyle birlikte öldürülen Rafeet Alareer “Gazze’de çocuklar katledilirken ben neden yaşamalıyım?” diye soranlar için yazmış. Öldürülen Gazzeliler geride kalanlara bir anlam, bir vazife bırakarak gidiyorlar.
Eğer benim ölmem gerekiyorsa
Hikayemi anlatmak için
Sen yaşamalısın
Benim hikayemi anlatmalısın
Eğer ben ölecek olursam
Ölümümden
Bir hikaye yaratılsın
Eğer ben ölecek olursam
Ölümüm
Umudu yaşatsın
Eğer benim ölmem gerekiyorsa
O zaman sen yaşamalısın
Benim hikayemi anlatmalısın
Rafeet Alareer
ÇeviriYorum: ZE
öyle uzak ki yerim uzakları aşıyor...
Eskiden kendi ellerimle bile isteye duvar örerdim insanlara karşı küçüklükten beri belkide sanki böyle yapınca herkesten korunuyordum. çünkü saftım öyle biriydim ve insanlar bunu çok güzel kullanıyorlardı. güçlü olmak için sert bir tavır edindim. kimse kolay kolay yaklaşamıyordu böylece. bundan çok memnundum
İçimizden döküntüler yine bişiler (:
Konuya nasıl başlasam bilemedim düşüncelerimi bu sefer yazıya döksemde `kelimeler kifayetsiz` kalacak eminim. Bu hayatta değer verdiğimiz bağlar vardır kimi kan bağı ile kimi dostluk ile...Ev şikayet ettiğim bir yer haline dönüştü evet çocukluğumdan beri bu ev ruhumu götürmedi ama şimdi bir başka yaralıyor ruhumu, kalbimi... Bugün annemle yan yana
Sevdiklerimizin değerini bilelim:(
(okumak isteyenler için çok uzun ama duygusal bir metin bırakıyorum buraya -bendenizden-)
(Askerden dönen Necmi'nin annesini kaybetmesi üzerine arkadaşına bunu anlatması)
Necmi başını büküp olayları tek tek anlatmaya başladı. ‘Valla devrem ne sen sor, ne ben söyleyem. Bizimkiler de bilmez ama benim sonum yakındır. Benim Valideyi hatırlar
GECE YARISI KAPIMA KERTENKELE BIRAKAN GİZEMLİ YARATIK
Gecenin bir yarısı, tek odalı odamda yatağımda uzanmış, uyku tutmayan gözlerimle telefonumla dünyadaki gelişmeleri takip ediyordum. Derken kapıdan gelen sesler dikkatimi çekti. Miyavlayan bir kedi sesi. Üstelik tam da kapımın önünde. Kapıyı açtım ve karşıma tanıdık bir sarı renk çıktı: Sarı Dişi! Birkaç günde bir uğrayan, ofisin önünde arada bir
Ben en çok kendimle savaşmaktan yoruldum. Sürekli affedecek bahaneler aramaktan, bir şeyleri düzeltmeye çalışmaktan, nefret etmemek için direnmekten yoruldum...
En kötü tarafı da ne biliyor musun? Onca emeğimin, çabamın hiçbir faydasını da görmedim. Tam tersine yaptığım her şey, yapmak zorunda olduğum birer göreve dönüştü zamanla. Sonra anladım sevgi her şeyi iyileştirmiyormuş. Eğer yara bir tek senin kalbindeyse; çok sevmek o yarayı daha da kanatıyormuş. Bunu öğrenmek yıllarımı aldı benden ama kendimle savaşmayı bıraktım sonunda. Artık kimseyi affedecek bahaneler aramıyorum. Çünkü beni inciten herkes kırıldığımın farkındaydı. Her şeyi bilerek yaptılar. Bu yüzden unutulmayı da affedilmeyi de hiç hak etmiyorlar...
Ne çok şey biliyor bu insanlar Olric?
Herkes işine geleni biliyor efendimiz..
| Oğuz Atay
