Bir kitabı hem bu kadar beğenip hem de sona doğru bu derece sıkılmak tuhaf geldi doğrusu.. kitabı çok fazla beğendim çocuklarla yolu kesişen kesişmeyen herkesin okuması gereken bir kitap... hem anne baba olurken dikkat etmeniz, yapmanız/yapmamanız gereken şeyleri gösteriyor yazar hemde bir nevi çocuklugunuzdaki yaşadıklarınızı yüzünüze tokat gibi çarpıyor. Ama bu nasıl bi Tokat biliyor musunuz sizi derin bir uykudan uyandıran, sizi kendinize getirttiren bir tokat... yazarın dili bayağı sivri ve bu benim çok hoşuma gidiyor her şeyi çok net bi şekilde ifade ediyor. Altını çizdiğim cümlelerin çokluğu o kadar fazla ki.. çok şey kaptığımı düşünüyorum. Bu arada yazar kitabında çok fazla alıntıya yer vermiş bu bana başta çok güzel geldi yani alıntı yaptığı kitapları merak eder oldum. Misal sık sık alıntı yaptığı yazar Alice miller’i merak ettim sayesinde bi yazar tanıdım diye düşündüm. Ama sonralara doğru alıntılar o kadar fazlalaştı ki artık ‘ama yani yeter tamam ‘ dedırtti bana bile... kitabın ilk 200 sayfası bana çok şey kattı sonra ki sayfalar biraz boğsa da yine de beğendim. Ayrıca bir psikoloji kitabında dini bu derece sivri bir dille eleştirmesi, yargılaması beni bi hayli rahatsız etti. Böyle bir kitapta olmasına gerek yoktu diye düşünüyorum. Konu çok güzel devam ederken bi anda İsmail ve Muhammed peygambere geliyor kutsal değerlerimizle bu şekil sivri bir dille konuşması beni rahatsız etti. ne oluyor felan oluyorsunuz eğer ki dini konularda benim aklım çok çabuk karışır diyorsanız bu kitabı okumayın. Evet kısaca hem beni rahatsız eden bi kaç şey olmasına rağmen harika bir kitaptı diyebilirim.