Ben tanıyamadım galiba aklımı, taşıdığım kafayı, okuduğumu mu anlayamıyorum, ona da meçhul gözüyle baktırıyorsunuz.
Dursun, dursun... nasıl ve hangi biçimde?
Al bak, ben de diyorum, bu soykırım dursun.
Nasıl duracak demezsem, söylediğimin ne önemi var sahi?
Ciltler dolusu yazsak fayda verecek mi?
Söz konusu bir şeyden bahsediyorsak, onlardan biri de eylem olmalı.
Ama ve benim askerim söyleriyle başlayan hiçbir şeye samimi bakmıyorum.
Çünkü bu insanlara göre, TSK beni de silahlandırsa, ben de onların askeri olacağım ve gitmemi -sözüm ona- istemeyecekler, lafta tabii tümü.
Eylem dedik, 6 mı, 7 mi oldu, ecnebinin aklı bizde yok mu arkadaşlar?
Hadi, bir şeyler yapalım diyoruz, herkes sus pus.
Bu gidişle tek bırakacaksınız beni, diğer kardeşlerinizi olduğu gibi; oldukça korkunç değil mi? hani birlik, hani beraberlik.
Yaşını başını almış insanlarsınız, sözlerinize ve isteklerinize lütfen biraz daha ehemmiyetli, anlam besleyerek yaklaşın, söylemek istediğimi lütfen, lütfen birkaç saniye olsa da daha fazla düşünerek yaklaşın.