Göklerden bazen yıldırımlar düşer, yakar ve yıkar. Yıldırımlar bazen de damla damla gelir, ağır ağır, tatlı tatlı yakar, fakat yıkmaz. İşte bune şiir diyoruz Vahancığım. Şair bu damlaları yeryüzüne indiren insandır, çoğu kez ne alıp verdiğini kendisi de bilmez, şiirin rüzgârı onu önceden kuşatmıştır. O bir şeyler görür, duyar, onları bize söyler fakat farkında değildir.
Ah Selilm’im. Bana anlatsan dinlerdim!
Seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım derdi resim yapmayı sevdiğim halde denizin mavisini bilmezdim yaprağın yeşilinin her mevsimde değiştiğine dikkat etmemiştim seni tanıdıktan sonra o güne kadar tabiat resmi yapmayı sevmediğim halde bir ağaç bir yaprak küçük bir ot bile çizmiş olmadığım halde ve
İletişim YayınlarıKitabı okudu
Dünyaya sığamayacak yükleri solumuza yük edip sonra da hayat zor diyoruz . İnsan oğlu işte ebedi zannedip koşar nefesi kesilince farkına varır , ama artık ne dönebilir nede kalabilir vakit dolmuştur..
~
🌾
Okurken ağladım, Nice Yıllara Nâzım.
En güzel denize, henüz gidilmediğini biliyorsunuz. En güzel çocuğun henüz büyümediğini de. Sevgiliniz aklınıza düştüğünde. "O şimdi ne yapıyor şimdi şimdi?" diye kıvranıyorsunuz. Kayın ağacı bize sürgünü hatırlatıyor; zeytin ağacı inatçı ihtiyarı. Bir de deniz kıyısında durmuş düşünen adam var. Bulut mu olsam, yosun mu, gemi mi, balık mı, diye sorup duran. Ona hep bir ağızdan, "Deniz olunmalı oğlum!" diye haykırıyoruz.
Gideni ve gelmekte olanı anladığımız zaman "o müthiş bahtiyarlık"la kabarıyor göğsümüz.
Bazen, " Akrep gibisin kardeşim!" diye kızıyoruz. Arkasından güneşi görmüş gibi bir umuda kapılıyoruz.
~Nazım hala büyük insanlığın türküsünü söylüyor; sekizinde işe gidip, yirmisinde evlenip, kırkında ölen ama " Umutsuz yaşanmıyor!" diyenlerin türküsünü.
Biz de çağdaşımız Nazım'a kendi dizeleriyle sesleniyor ve her doğum gününde diyoruz ki:
~
Yapraklara dallara
Yeşillere allara
Nice nice yıllara Nâzım
Nice nice yıllara...
Sayfa 120Kitabı okudu
Sebeb-i Telif
Başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız
bakıp başkasının başkayla kurduğu bağlantıya
aşka dair diyoruz ilk anı bu olmalı
ilkönce damarlarımızda duyuyoruz çağıltısını
uzak iklimlerin
kokusu gitmediğimiz şehirlerin önceden
bir baş dönmesiyle kabarıyor hafızamızda
sonra ayrılıklar düşüne dalıyoruz:
Bize ait olan ne kadar uzakta!
İsmet Özel