Çalıkuşu, Gülbeşeker
Başta belirtmek isterim ki bu benim ilk incelemem ve SPOİLER içerir.
Çalıkuşu’nu okurken kâh güldüm, kâh ağladım ama sonunda mutlu oldum. Bir romandan daha ne beklenir?
Kitabın konusu aşk. Başkahramanı Feride. Diğer kahramanlarımız da Kamran, Münise, Hayrullah Bey ve Müjgan. Hani derler ya kader gayrete aşıktır. Bu kitapta bir aşk sergüzeştinin de başkahramanları Hayrullah Bey ve Müjgan’dır. Munise ise Feride tarafından evlatlık edinilen bir kız çocuğudur.
Çalıkuşu yerinde durmak bilmeyen ağaçtan ağaca gezen, yine ona takma bir ad verilen gülbeşeker gibi tatlı ve güzel bir kızdır.
Kamran tarafından ihanete uğraması onu çileli bir yola sürükler. Ama bu yolda çok şey öğrenmiştir. Öğretmenlik mesleğine duyduğu sevgi ve hayatta kalabilmesi için de başka çaresi olmaması onu farklı yerlere sürüklemiştir.
Kitabı 27 günde okudum. Aslında bir oturuşda bitirilebilecek bir yapıt. Ama öyle şeyler yaşadı ki Gülbeşeker ben de onunla beraber oturup yeri geldi; ağladım, yeri geldi gücüm kalmadı, yeri geldi beraber eğlendik. Ha işte beni bu kadar içine çekti Çalıkuşu.
Kamran ihanetinin sonucu büyük pişmanlık duyar. Elinden gelen her şeyi yapmaya çalışsa da çoktan Çalıkuşu yuvadan uçmuştur. Çapkın Kamran. Mutluluğu hak etti mi derseniz; pişmanlıklar, hatalar niçin vardır derim ben de.
Çalıkuşu ihanete uğramasına rağmen Kamran’a yaptığı gülbeşeker tatlısını söyle sevdin mi? Sevdiysen çok seviyorum de. “Ben gülbeşekeri çok sevdim” Kamran’ın zoraki ilan-ı aşk cümlesidir. Çalıkuşu zekiliği ile kendisine duyulan hisleri tatlı üzerinden bayağı yedirdi Kamran’a.
Çalıkuşu 
Reşat Nuri Güntekin
"Ben ayımı yerde gördüm ne isterim gökyüzünde
Benim yüzüm yerde gerek bana rahmet yerde yağar
Sözüm ay gün için değil sevenlere bir söz yeter
Sevdiğim söylemez isem sevmek derdi beni boğar"
Sayfa 112Kitabı okudu
