🪦🌱
Düşünün bir gün ölmüşsünüz. İnsanlar başınızda ağlaşıyor. Önce dar bir tabuta koyuyorlar sonra da mezara konuyorsunuz. Mezar taşınızda adınızı ve ölüm tarihi olarak bugünün tarihini okuyorsunuz.
Siz onları duyuyorsunuz ama onlar sizi duyamıyorlar. Çığlık atsanız da sesinizi ulaştıramıyorsunuz. "Ama daha çok erkendi. Falanca işlerim yarım kaldı. Ailem beni özler." diyorsunuz ama nafile. Dünyada iken ne kadar da az ahirete hazırlık yaptım diyorsunuz. Daha kaza namazlarımı kılacaktım. Hacca, umreye gidecektim diye pişmanlık duyarken bir anda uyanıyorsunuz. Gördüklerinizin hepsi meğerse bir kabusmuş. Ne kadar mutlu oluyorsunuz. Aldığınız her nefese çokça şükrediyorsunuz. Daha amel defterim çok şükür kapanmadı diye seviniyorsunuz. Şu an hepimiz böyle bir durumdayız. Hepimiz ölecek yaştayız. Yaşıtlarımız her dakika ahirete göçerken kimsenin bir dakika sonrası için garantisi yok. Öyleyse gaflet uykusundan değil tam anlamıyla kabusundan uyanıp hayata tıpkı yeni başlıyor gibi sevinmeliyiz. Sırf bu dünya için yaratılmadığımızı hatırlayıp tüm vaktimizi sadece bu dünyaya sarf etmemeliyiz. Ahiretimize hazırlık yapmalıyız. Efendimiz'in (sav) dediği gibi ölmeden önce ölmeliyiz. Dünya bizi ansızın terk etmeden biz onu kalben terk etmeliyiz. Dünyalık hırslardan arınmalı ve andıkça ağzımızın tadını kaçıran ölümü çokça hatırlayarak kendimize daima dersler çıkarmalıyız.
✍🏻 Enes Poyraz
Rabbimiz ne der;
🍃 🍃 🍃 😔
"O, sizi yaratan ve size kulaklar, gözler ve kalpler verendir. Ne
kadar da az
şükrediyorsunuz!"
HAYIRLI CUMALAR CÜMLETEN 🖐️
Bizler:
Bu benim olsun,
Şu da benim olsun,
O neden benim değil.
Allah buyurur ki:
“Ne kadar az şükrediyorsunuz.”