Abbas Kiarostami( Kiyarüstemi)İran ‘ın ünlü yönetmenlerindendir. Kiarostami yazardır,yönetmendir,ressamdır,fotoğrafçıdır,şairdir ve şiir aşığıdır. “Kirazın tadı” diye bir filmi vardır. Çoğunuz ya izlemiş ya da adına aşinasınızdır. Film kısa bir süre intiharı özendirdiği için İran’da yasaklanır. Oysa temel mesajı hayatın her şeye rağmen yaşamaya,mücadele etmeye değer olduğudur. Filmin ayrıntıları bir yana bir zamanlar intiharı düşünen birinin anlattığı dut hikayesi müthiştir. Bir dut ağacı,sabah güneşi,çocuk cıvıltıları yeni bir bakış açısı,yeni bir pencere olmuştur hayata tutunmak için. Mesele dut değildir zaten onun değiştirdiği bakış açısıdır.
Bir de Sadi Şirazi vardır Nobahari(ilkbahar)şiirinin yazarı. Kiarostami çok sever Şirazi’yi ve Nobahari şiirini. Bunu bilen dostları son zamanlarını geçirdiği hasta yatağında bu muhteşem şiiri dinletirler Kiarostami’ye. Hayatın bir film şeridi gibi ustanın gözlerinin önünden aktığını hissedersiniz. Ne zaman sıra şu dizelere gelse artık konuşan gözyaşlarıdır.
Lazım bir ömür daha;
Ölümümüzden sonra.
Zira süren ömrümüz
Geçti umutlanmakla…