Ne yapmalı? Umutsuzca kendini koyuveriyor, bıkkınlıkla ölmek istiyor, her şeyi oluruna bırakıyor ve işte sonsuza dek boğulmanın kasvetli derinliklerine batıyor.
Sayfa 114 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları / 1. CiltKitabı okuyor
"Peki ne yapmalı? İçtenlikle yeryüzünden silinmeyi ya da bu dünyadan göçmeyi beklemeli. Fakat o zaman gelene kadar neyle yetinmeli?"
Sayfa 51Kitabı okudu
Yalnız başıma yola devam ederken titriyordum; uzun bir süre geçmemişti ki, hastaydım, hastadan da öte yorgundum, yani biz modern insanlara heyecan duymak için geri kalan her şey hakkında duyduğum hayal kırıklığından, her yerde i s r a f e d i l e n enerji, emek, umut, gençlik, aşk hakkında; yorgundum bu romantizmin feminenlerinden ve yaltakçı-terbiye görmemişlerinden duyduğum, burada bir kez daha en mertlerden biri üzerinde zafer kazanmaya yol açan idealist yalancılıklar ve vicdan-yumuşatmasından duyduğum tiksintiden; yorguncluro sonunda ve acımasız bir kuşkunun verdiği kederin payı hiç de az değildi bu yorgunlukta - bu hayal kırıklığından sonra her zamankinden daha derin bir güvensizlik duymaya, daha derinden hor görmeye, daha derin bir yalnızlığa yazgılı oluşum yüzünden. Benim g ö r e v i m - nereye gitmişti? Nasıl? Şimdi sanki görevim benden kendini geri çekiyormuş, şimdi uzun süre onun üzerinde bir hakkım yokmuş gibi görünmüyor muydu? B u en büyük yoksunluğa katlanmak için ne yapmalı?
Sayfa 4
Ah, aşk bile, bu kadar saf ve beyaz aşk bile kendi kendisini tüketirse hayatta ne yapmalı, yaşamak için başka neye tutunmalıydı? İnsana o heyecanları, o yükselme ateşini, o şiirselliği verebilen aşk bile kendi sonunu kendi getirirse niçin yaşamalıydı?
Sayfa 183Kitabı okuyor
Bana kalırsa insan yaşamının temel gayesi de bu kadar basit… dünyadaki yerimizin izini sürmek ve yaşama sebebimizi bulmak, kısaca yaşam dokuyabilmek.
Sayfa 17Kitabı okuyor
İşte bu ümit, hepimizin yoksunu olduğumuz bu ümit aynı ıstırapta birleştiriyor bizi. Ne yapmalı öyleyse? Neye yarar aynı ıstırapta birleşmek. İşte bunun için ki, herşeye rağmen öldürücü gerçek'i, varoluş ıstırabını, insanın yürekler acısı durumunu anlamamak elimizden gelmiyor: Varolmamaya gücü yetmeyen insanla birlikte, ortaya çıkıveren boş bir bilinç, bir vicdan... ve işte bunların lafı.
Sayfa 20Kitabı okuyor
"Ne yapmalı şimdi? En iyisi bırakalım gece kaygılarımı sakinleştirsin. Uyumayı başarabilirsem eğer..."
Sayfa 114Kitabı okuyor
Bir kimse tehlike kendisine ulaşmadıkça korkmalı, ancak tehlikenin geldiğini görünce ne gerekiyorsa onu yapmalı.
E-pubKitabı okudu
İnsanın zaman zaman yaraları ile tuhaf bir ilişkisi oluyor: Bitsin istiyoruz, kabuk bağlıyor mesela fakat kaşımaya devam ediyoruz. Bilerek. Ne tuhaf. Afşar Timuçin, "İyileşen yaraya ikide bir dokunmanın ne anlamı var?" diye bu yüzden sitem eder. Bu eziyeti ne kendimize ne bir başkasına yapmalı sevgili okur. Yaralar yaşandığıyla kalmalı.