Büyümek Lanet Gibi Bir Şey
Büyüdüm bayım
Ve artık her şey biraz daha zor
Yoruluyorum çoğu zaman
Kafamı kaldıracak halim kalmıyor
Yazmak istiyorum
Ellerim kaleme gidiyor,
Sayfalara dokunuyorum
Yazdığım her satırda sanki biraz daha büyüyorum
Sonra bırakıyorum
Tozlu raflara kaldırıyorum,
Ben onca kağıdı kitap aralarında saklıyorum bayım
Neden diye soracak olursanız
"Ya ne zaman anlayacaksın biliyor musun?
Hayatın boyunca benim gibi, saf, temiz duygularla sevilmediğini hissettiğinde...
Ve hiç kimse o kadar kırıcı laflarına rağmen yanında durmadığında anlayacaksın...!
Elbet anlayacaksın... Ama ben bıraktığın yerde olmayacağım! Ama sen çok arayacaksın..."
'Kitleler her zaman böyledir'diye karşılık verdi Ömer.'Belirsizlikten her zaman korkarlar,bu yüzden açık bir yalanı ulaşılmaz gerçeklere yeğ tutarlar.Hele bu yalanlar ne kadar ulvi ve yüksek olurlarsa, değerleri de o kadar artar.
Hiçbir şeyin lüzumsuz olmadığı bu dünyada güneş kaplanın, kuzunun, filin, sineğin, akrebin, kelebeğin, yılanın, güvercinin, tavşanın, aslanın, çiçeğin, meşe ağacının, dilencinin ve kralın üzerinde eşit derecede parıldar. Hastalık iyiyi, kötüyü, güçlüyü, zayıfı, akıllıyı, aptalı aynı şekilde vurur. Ne zaman mutlu olacağımız ne zaman acılarla boğuşacağımız belli değildir. Ve yaşayan herkesi aynı son bekler. Ölüm.
Kadınlara ithafen
Para kazanın, kendinize ait ayrı bir oda ve boş zaman yaratın. Ve yazın, erkekler ne der diye düşünmeden yazın!
" Kitleler bugüne kadar asla boş yere birisini beklememişlerdir. Tarih benim şahidimdir. Binlerce ve binlerce insanın yürekleri, onu iyi ya da kötü var edeceklerdir. Zaten insanlığın en büyük sırrı da bu değil mi? Ne zaman ve nereden geleceği asla bilinmez ama beklenen eninde sonunda daima gelir. "
Burnumuzun dibinde olan tarihin en açık seçik tarih olması gerekir ancak en çok uçucu olan da o. Zaman içinde yaşıyoruz, zaman bizi bağlıyor ve tanımlıyor ve zamanın tarihin de ölçüsü olması gerekir, öyle değil mi? Ama zamanı anlayamazsak, onun yürüyüşü ve ilerleyişindeki gizemleri kavrayamazsak, tarihten yana, hatta ondan payımıza düşen kendi küçük, kişisel, büyük ölçüde belgelenmemiş parçamız açısından, ne şansımız kalır?
Sayfa 68 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okuyor
Franz için aşk, kamusal yaşamın bir uzantısı değil, antiteziydi. Kendini eşinin merhametine bırakmayı özlemek demekti. Bir savaş tutsağı gibi teslim olan kişi aynı zamanda silahlarını da bırakmak zorundadır. Gelebilecek darbeye karşı daha baştan savunmasız olduğu için de darbenin ne zaman geleceğini merak edip durmaktan kendini alamaz. Franz için aşk sürekli bir darbe bekleyişi idi diyorsam, işte bundan.
Sayfa 93
Mutluluk ne zaman çıksa karşıma
Yalnızlık bir zindan, çöker başıma
