umut yalnızlığın ilacıdır da, ne zamana kadar. ne kadar yalnızlığın ilacıdır, yalnızlığının ne kadarının ilacıdır?
Sayfa 60 - ketebeKitabı okuyor
Bir şey soracağım, sokakta yürürken kucağında bebek olan veya yanında ufacık ufacık çocuklarla gezen babaları görünce aa ne tatlı diyorsunuz, yeri geliyor çocukları seviyorsunuz. Peki bunu yanında 16-17 yaşındaki kızıyla yürüyen bir babayı görünce niye yapmıyorsunuz? Alt tarafı babamla bir kırtasiyeye yürüdüm, yaşıtlarımın bakışlarından onların yerine utandım resmen. Kime ne, size ne babamla yürümemden? Bana biri burda yanlışın ne olduğunu, niye ‘bu tarz’ bakışlara maruz kaldığımı anlatabilir mi? ben anlayamıyorum çünkü. Elinde sigarasıyla veyahut farklı şeylerle gezen yaşıtlarınızı görünce, kafelerde elinde nargile, alkol kafa bulan yaşıtlarınızı görünce özeniyorsunuz. Arkadaşınıza dönüp bizde mi bir kadeh atsak diyorsunuz. Peki bunlara özendikten sonra sokakta babamla yürüyen beni görünce niye dönüp dönüp bir daha bakıyorsunuz? Bunu niye yaptığınızı anlamıyorum, anlamakta istemiyorum. bir bebeğin, ufak çocuğun babasıyla gezme hakkı ne kadar varsa benimde babamla gezmeye o kadar hakkım var. Bu iğrenç zihniyetinizi düzeltin ve asıl özenmeniz gereken şeylere özenin. Babalarınız utanmanız gereken insanlar değil, onlar olmasa hiç kimse kusura bakmasın bu zamana kadar sikseler hayatta kalamazdınız. Ha ama babanız sizden utanıp sizinle yürüyüşe çıkmıyor diye kıskanıyorsanız gidin kendinizi düzeltin kimse sizin saçma sapan bakışlarınıza katlanmak zorunda değil.
Grothendieck
"Bir bakış açısı kendi içinde sınırlıdır. Tabloya dair tekil bir görünüm sunar bize. Aynı hakikat üzerine birbirini tamamlayan bakış açılarını birleştirdiğimizde, ancak o zaman olayları daha bütüncül kavramanın yoluna ulaşırız. Yakalamak istediğimiz ne kadar karmaşıksa o kadar farklı göze sahip olmak daha fazla önem kazanır - böylece her birinden gelen ışık kesişir ve çoğul olan aracılığıyla Bir'i görebiliriz. Gerçek bir görüşün asli doğası budur: O zamana kadar bilinen bakış açılarını birleştirir, bilinmeyen başkalarını gösterir ve aslında hepsinin aynı şeyin parçası olduğunu anlamamızı sağlar."
Alexander Grothendieck
Sayfa 78Kitabı okudu
güneşin altında yeni bir şey yok diye yazarken ne kadar da haklıymış. İnatçı bir masumiyetle kutsal kitaplarda sözü edilen çağların lirik ve pastoral olduğunu hayal etmeye takıntılı olduğumuzdan, o zamandan bu zamana hiçbir şeyin değişmediğini düşünmek zor geliyor,
