Türk Şiirini Evereste Çıkaran Kitap
Bana şiiri sevdiren adam Necip Fazıl Kısakürek. Bütün şiirlerini topladığı bu kitap, Haşmetli azap dediği fikrin çilesini anlattığı "Çile" şiirinden alıyor ismini. Aslında günümüzde her ne kadar dünyevi bir anlamı olsa da tasavvufi bir kavramdır çile. Tasavvufta, çilehaneye girip kırk gün riyazet yapılır. Zaten çile de dilimize Farsça
"Çile"yi anlatmaya nasıl bir cümle ile başlayacağımın kararsızlığını yaşadım. 'Gaiblerden bir ses gelse' de, o sesin kılavuzluğuyla mı yazsam dedim. Sonra düşündüm ki, 'gaiblerden bir sesin gelmesi' ister gerçek, ister mecazi, isterse ki, üslubun kazandırdığı anlam bakımından olsun, ne demek olabilir acaba? İlk mısranın hissettirdiği
ÇİLE.. Peki neyin çilesi ? FİKİR ÇİLESİ..
İnsandan, tabiattan Allah’a varan sevgi, şuur, idrak memuriyetini görev edinen fikir kutbunun çilesi.
Şiirin temel iki unsurunu fikir ve his olarak niteleyen Necip Fazıl, şiirlerinde mutlak hakikat arayışına girmiş ve bu arayışını sadece akıl ve düşünce yoluyla değil, sevgi, duygu ve gönül yolunun
Ölümü güzelleştiren adam(:
Necip Fazıl'ın birçok şiirini hemen hemen herkes bilir.
Kaldırımlar, Beklenen, Çile, Sakarya Türküsü... bunları hepimiz biliyoruzdur. Ama hiç bilmediğimiz içimizi ürpertip yüreğimize dokunan o kadar çok dizesi varmış ki bu kitapta keşfettiğim.
En sevdiğim şiir olan "Sakarya Türküsü" şiiri Necip Fazıl'ı keşfetmeme vesile olmuştu. Lisedeyken ezberlemiştim. Ama hâlâ ilk defa okuyormuşum gibi hissederim. Her şiirinin her dizesi öyleymiş.
Kitabın girişinde "Şiirlerim ve şairliğim" başlığı altında şiir serüvenini anlatıyor. Şu cümlesi ile şiire verdiği önemi anlamak çok mümkün aslında: " Şiir bu mukaddes eşiğin süpürgesi; şair de boynundaki süpürücülük borcuyla insanoğlunun en yüksek rütbelilerinden birisi."
Tam otuz yıl saatim işlemiş, ben durmuşum;
Gökyüzünden habersiz, uçurtma uçurmuşum...
...
Otuz yıl olmasa da ben de bu yaşıma kadar Necip Fazıl’dan habersizmişim ( bu zamana kadar üstadın herhangi bir kitabını okumamıştım. Bölük pörçük birkaç şiirden ibaretti bildiklerim). Halbuki ‘Sakarya Türküsü’ nü daha ilkokulda ezberletmişti hocalarımız bize.
Neyse, son birkaç yıldır bütün eserleri dizisini sırayla okumaya sürekli niyetlendiğim halde başlayamadım. Bu yıl da uzun bir aranın ardından ilk kitabı bitirebildim nihayet..
...
Eser, kronolojik olarak üstadın 24 yaşında başlayıp 68 yaşına kadar yazdığı kendi hayatından izler taşıyan hikayelerle, toplumun değişim evrelerini (eski- yeni çatışması çerçevesinde değişime ayak uyduranlar ile kendini içine hapsedip, ömrünü geçmiş güzel günlerin özlemine adayarak toplumdan soyutlaşanları, köy ve kentte değişimin yönünü vs..), kültürel yozlaşmayı, bireysel ve toplumsal karmaşa ve çatışmaları çok güzel aktarmış.
Üstadın ana kahramanlarının yaşam tarzları ve mesleki birikimleri farklılık arzetse de hikayeler, bir varoluş ve arayışı ifade etmeleri bakımından güzel bir bütünlük arzediyorlar.
...
Dili, aşinası olmayanlar için yer yer ağır gelebilir. Ancak kelime haznesini genişletmek isteyenler için tadında bir eser...
Onca şiiri içinde şahsen beni tatmin etmeyecek bir belki iki şiiri ancak çıkmıştır... Ona verilen vasfın hakkını bu eserin pek çok şiirinde hatta mısraında bulabilirsiniz... Şiirde ölçüden haz alan bir okuyucu için baştacı bir eser... Pek çok şiiri (Çile, Sakarya Türküsü, Kaldırımlar, O Erler ki, Benim Efendim, Zindandan Mehmed'e Mektup, Destan...) başyapıt sayılabilecek çapta kıymete hâiz...
Hikmete dokunmak isteyen herkes için tavsiye edebilirim... Şiiri bir de Sultanı'ndan dinleyin, okuyun, derim...