Sanat yalnızca kendine dayattığı kısıtlamalarla yaşar, diğer kısıtlamalar onun ölümüne neden olur. Kendisini kısıtlamazsa aklını yitirir ve gölgelere hizmet eder. En özgür ve en isyankar sanat aynı zamanda en klasik olan, en büyük çabayı ödüllendirendir. Bir toplum ve içindeki sanatçılar bu uzun soluklu, özgür çabaya izin vermediği, eğlencelerin ya da konformizmin konforuna, sanat için sanat görüşünün oyunlarına ya da gerçekçi sanatın vaazlarına kendilerini kaptırdıkları sürece sanatçılar nihilizmin ve verimsizliğin dar çemberinden çıkamazlar.
neden herkes kimseden beklemediği şeyleri benden bekliyor? kimsenin katlanmadığı şeylere ben neden katlanayım? kimsenin kaldıramadığı bir yükün altına ben neden gireyim?