İngiliz Edebiyatının yeri bende ayrıdır her zaman. Neden bende bilmiyorum ama 16 ya da 17.inci yüzyılların etkisi ya da başlıca Arthur Conan Doyle ve Agatha Christie etkisinden midir bilmem ama İngiliz Edebiyatını hep sevmişimdir. Jane Austen'in okuduğum ilk kitabıdır. Bunu da bana Fizik Öğretmenin doğum günümde hediye etmişti. (O güne kadar almak aklıma nasıl gelmedi hala anlamış değilim.) Normalde çok hızlı kitap okuyan birisi değilimdir. Yavaş okumayı tercih ediyorum ama kitabın kalın olmasına rağmen yanlış hatırlamıyorsam 2-3 gün içerisinde bitirmiştim. (Artık her 14 Şubat gününde Colin Firth ve Jennifer Ehle'nin oynadığı uyarlamanın tüm bölümlerini izliyorum, etkisini siz düşünün.) İki kelime: Bay Darcy. Bay Darcy, der susarım. Bir karakter bu kadar mı centilmen olur?
İncelemeye geri dönecek olursak; kitabın gerçek ismi aslında ''Gurur ve Önyargı'' ama Can Yayınları ''Aşk ve Gurur'' olarak çevirmeyi uygun görmüş. Kitabın ismi gerçekten hakkını veriyor. Baş karakterimiz -ki kendisini çok severim- Elizabeth Bennet önyargıyı temsil ederken Fitzwilliam Darcy gururu simgeler. Özellikle o dönemin zihniyetini çok iyi anlatmış, Austen. Tabii o dönemlerde yaşamadığımız için gerçekten öyle mi bilemeyiz ama zaten kitapların en güzel özelliği de bu değil midir? O dönemde doğmamış olabiliriz ama kitabı okurken sanki o dönemin bir parçasıymış gibi hissederiz ki bir yazarı yazar yapanda budur bana kalırsa. Kalemiyle okuyucunun ruhuna dokunmak... Bu kitabı okurken bunları hissettim. Kitap bittiğinde uyarlamalarını izleyerek ayrı bir bölüm açtım dimağımda. Ara sıra kitaplığımdan çıkarıp okurum. Okumanızı da tavsiye ederim.
Kitabı, başlangıcından itibaren ele almamız gerek. Osmanlı için yazılan kitaplarda direkt olarak Padişah ve hikayelerine girişler yapılıyor ve bunu yapanların çoğunu da okurken insan ister istemez hani güzel bir başlangıç bekliyor. Bu kitap oan sahip. Güzel bir önsöz, hem Bizans, hem Osmanlı, hem Batılı hem de Günümüz tarihçileri kâle alınarak
Grossman’ın şaheseri geldi aklıma. Durduk yerde değildi elbette. Onunla ilgili bir belgeseli yeni izledim. Aslında sosyal medyada başlayan bir aşk novella-uzun hikayesi yazarken oldu her şey. Tıkanmıştım, bari kafamı açayım biraz demiştim ve bitmez tükenmek bilmez Sovyet ve Atatürk dönemi incelemelerime dönmüştüm tekrar. Çok çekmiş edebiyatçılar
Yapamıyorum. İçimde fırtınalar koparken bile nefret dolu sözler dökemiyorum ortalığa. Minik bir ruhun ne kadar acı çektiğini duyduğumda/ gördüğümde ruhumun en kırılmaz sandığım yerleri paramparça oluyor da yine de kalkıp bir başkasına ucu dokunacak bir şeyler söylemek gelmiyor içimden. Küfretmek mi? Ne faydası var? Lanetlemek mi? Ne işe yarıyor?
!!!SPOİLER İÇERİR!!!
ROM E O ve J U L i E T TRAGEDYASI ÜZERİNE
…
Shakespeare'in bu oyun için esinlendiği kaynak, 1563'te genç yaşta boğularak ölen Arthur Broke (ya da Brooke) adlı ozanın 1562 yılında yazdığı Romeus and Juliet adlı şiirdir. Bu ozan da şiirine kaynak olarak Boisteau'nun Fransızca öyküsünü almıştı. Boisteau ise bu öyküyü
Abum Rabum İncelemesi
Merhaba sevgili kitapseverler!
İşlerimin yoğunluğundan kaynaklı çok seri bir şekilde kitap okuyamadığımı ama okumak istediğim türlerde de ne derece seçici olduğumu az çok hepiniz biliyorsunuz. Bende grubumuz ve internet üzerinden İskender Pala kitaplarının paylaşım ve alıntılarını görüyor, doğrusu merak etmiyor değildim. Özellikle son günlerde
