dün gece uyku tutmayınca çıkıp bir yürüyüş yapalim dedik. kadikoy vapur iskelesine kadar yürüdük. olmazsa olmaz detone olmaya yeminli müzisyenlerin varlığıyla ortam muthis romantikti elfida ile başlayıp siyasiyabende geçiş ile sonlandirdilar. işin garip tarafı o berbat ses neden bilmemi söylerken tek bir notayı bile kaçırmadı.26 kasim anisiydi.
Oysa son şiirimle veda edecektim ben..
Boğazımda asılı olan kelimelerim cümle olup dökülecekti misralarıma. Can verecekti yarası bir türlü kabuk tutmayan yüreği yanıklara...
Denizlerimi martısız, göğümü yağmursuz bıraktılar benim.
Çağlamaya hazır gözyaşlarım varken, her yutkunuşta o acını içime çekmek nasıldır bilir misin sen?
Defalarca el
Prangalar takıyorlar ruhumun özgür kuşlarına..
Şiirim, zihnimdeki katil düşlere emanet.
Kim aldırış ediyor o can alıcı vuruşlarına
Neden sayılmıyor yasalarda kalp kırmak, cinayet?
Ve bir şair elbet kırk adam öldürmüştür düşünde..
Kaç cehennem olmuştur kelimelerinde yarattığı cennet?
Kimse bir hüzün sezemez onun kırık gülüşünde.
Sana Rağmen - elfida
Hayat bazen garipliklerle doludur. Bize içinde bulunduğumuz günü unutturacak kadar garipliklerle hem de.
İçimizi acıtanda o acıyı geçirecek olanda hep aynıdır...Dönüp dolaşıp hep aynı kişiye açılır kapılarımız.. Yanılgılarımız, yangınlarımız,yalnızlığımız hep aynı kişiye yöneliktir aslında...Bazen söylemeden yazdığımız cümleler bazen iç sızısından damlayan hüzünler...Evet! hepsi aynı kişiye...Nedenler ararken nedensiz sevmek bazen...Düşlerden kopmayan koparılamayan bir parça gibi...En dibe vurulmuş bir hal gibi...Dönüp dolaşıp çattığımız yalnızlığımız gibi...Onu sayfalara dökerken çağla gözlerinden muhteşem tebessümüne kadar virgül ve gibilerle sıralamak hayatın en güzel işi olsa gerek...
Söylenmemiş sözlerimdeki acılarımla seviyorum seni...Belki biraz kırık biraz eksik ama kabul et sende bana tam değildin...Yanındayken bile uzaktın bana...Elimi uzatacağım anda soktun bütün boşlukları aramıza...
Ben her daim sessiz çığlığımla seni sevdiğimi haykırırken sen her daim uzak kalmaya çalıştın...Ummadığım anda üzerimde yakaladığım bakışların bağladı beni sana...O anda nedenlerim oldun...Milyonlarca neden ve niçinlerle hep sana dair sorularıma sende cevap aradım...fakat birinin bile cevabını bulamadım...işte o anda anladım... hayat üç şıktan ibaretmiş sevdiğimiz kişi için..
* onunla ya da onsuz
* ya da ona rağmen
* veya ona dair...işte hayat sevdiğin kişi için bu şıklardan birini yaşamakmış...
Sensiz her zaman yaşadım...sensizken sana dairi de yaşadım...şimdi ise sana rağmen yaşıyorum...sözsüz duygusuz hissiz....