Yalanmışsın dünya, hiçbir şey senin değilmiş! Yine de uğraşıp duruyoruz iyi bir işim olsun,fincanım beğendiğim model olsun diye.Ne evin senin,ne araban.Sadece geçici olarak senin kullanımına sunulmuş. Ana-baba yadigarı denilenin bile içini boşalttı çiğ süt emmiş Şeref yoksunlari.gordugun her yüzü insan sanma demişler,o devir işte bu.
Gelip geçiyorsun bu dünyadan;bir kelebeğin bir çiçeğe konup tekrar uçması kadar mı kalıyoruz bu diyarda nedir?ya da değip geçtiği kadar mı durup geçiyoruz şehirlerden.zaman neydi?neden acimasizdi?ya da biz mi anlamadık kuantumla kelebeğin hikayesini.ah genç, hiç dünya boş deyip de savrulmaya kalkma!anlamışsın işte boş ama savrulma sen yine de öyle de boş böyle de.Ahsen Özcan
Ahmaklığın Bilincinde Olmak
Ah, insan! İçsel çatışmaların bir derya, fırsatlarınsa boğulmaktan korktuğun sular. Hayatın bize sunduğu o anlık parıltıları, neden değerlendiremeyiz? İşte, bu sorunun cevabını ararken, kendimizi karanlık bir labirentte buluruz. Özgüven eksikliği, başarısızlık korkusu, değişimden korkma ve mevcut duruma alışmış olma gibi faktörler, bu labirentin
03.06/Fakat Asla Ümitsizliği Değil...
Merhaba güzel sevgilim :). Nasılsın? Bak bizim günlerimiz başladı. Bugünü hatırlıyor musun? İki sene önce bugün yaşadıklarımızı hatırlıyor musun? Ben unutmuyorum. Tır parkını hatırlıyor musun sevgili? Dere kenarını hatırlıyor musun, orada annenle telefonda konuştuğunu hatırlıyor musun? Teyzenlere yakın olduğunu söylemiştin, o yüzden oranın uygun
+ Neden hiç mutlu değilsin zeze?
- Neden mutlu olmalıyım?
+ Çünkü dünyaya bir kez geliyoruz.
- iyiki bir kere geliyoruz portuga.
- ikinci bir hayatı kaldıramazdım...