Ne diyebilirim ki, söyleyecek çok şey var ama kelimeler yetersiz. Kadın sünneti kulaktan dolma bilgilerle bazı yerlerde var olduğunu bildiğimiz bir uygulama. Ama maruz kalan çocukların nasıl canlı canlı kesilip acı çektiğini bilmiyordum, sünnet sonrası, hayatlarında en temel tuvalet ihtiyaçlarını giderirken bile ömür boyu nasıl acılar çektiklerini bilmiyordum, onların sünnetle kadın olduklarını, acıdan ve korkudan şok geçirdiklerini, bazılarının kanamadan ya da enfeksiyondan öldüklerini bilmiyordum. Kıyafetimize uygun ayakkabı bulamamak ya da ayakkabımıza uygun çanta bulamamak bizim için büyük problemdi, oysa bilmem kaç yaşında giydi ilk ayakkabısını çölde yılanların akreplerin dikenlerin arasında çıplak ayakla dolaşan Waris ve Waris gibi çocuklar. Evet dünyada savaş var. Sadece topla tüfekle yapılan bi savaş değil, dünyanın bir çok yerinde yaşam savaşı var, hayatta kalabilmek için mücadele var, küçük çocuklara tacizler var giysisiz dolaşmak var. Oysa biz eltimizin nişanında giydik diye görümcemizin düğününde giymiyoruz aynı elbiseyi. O abiyeyi dolabımızda çürütüyoruz da bir başka günde giymiyoruz, elbisemize uygun ayakkabı bulmak için şehir şehir geziyoruz bazen. O renk pantolonla o kazak olmuş mu diyoruz. Olsun halbuki neden olmasın ki ama olmadı insanlık adına gerçekten bazı şeyler hiç olmadı, olmamaya da devam ediyor. 
Çöl Çiçeği 
Waris Dirie
