Bugünlerde umutsuzluk var.
Bu adamlar çürüyen et, dökülen diş gibiler.
Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok? Bu sokakta bir iki küçük mezarlık olsaydı da, her gün işe giderken ölülerle selamlaşsaydım.
Sanıyorum burada ben kendimi dışarıda bırakılmış hissediyorum. Korkarım sonunda bende teslim olacağım, bu daha acıklı olacak… 
Oğuz Atay
Oğuz Atay günlüğünde şunları yazmıştı;
Bugünlerde umutsuzluk var.
Bu adamlar çürüyen et, dökülen diş gibiler.
Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok? Bu sokakta bir iki küçük mezarlık olsaydı da, her gün işe giderken ölülerle selamlaşsaydım.
Sanıyorum burada ben kendimi dışarıda bırakılmış hissediyorum. Korkarım sonunda bende teslim olacağım, bu daha acıklı olacak…
Ve şunu eklemişti Oğuz Atay ;
Bende büyük meseleler yüzünden harcamış olmak isterdim hayatımı.
Küçük dertler yüzünden yıpranıp gitmek istemezdim.
Kim yarattı bu hazin neticeyi?
Bugünlerde umutsuzluk var.
Bu adamlar çürüyen et, dökülen diş gibiler.
Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok?
Oğuz Atay günlüğünde şunları yazmıştı;
Bugünlerde umutsuzluk var. Bu adamlar çürüyen et, dökülen diş gibiler. Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok? Bu sokakta bir iki küçük mezarlık olsaydı da, her gün işe giderken ölülerle selamlaşsaydım. Sanıyorum burada ben kendimi dışarıda bırakılmış hissediyorum. Korkarım sonunda ben de teslim olacağım, bu daha acıklı olacak.
