Hiç olmazsa düşünebilseydim. Günlük sıkıntı ve öfkelerle geçiyor hayat. Otomobilin tamiri, para hesabı, neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok v.s.
Sayfa 220Kitabı okudu
"Bunlar çürüyen et, dökülen diş gibidirler . . . "
"Evet!" diyordu kendi kendine.
"Dünya kurudu . . . "
Yine "Evet!" diye bağırıyordu Derda.
"Bu sokakta da bir iki küçük mezarlık olsaydı, her gün işimize giderken ölülerle selamlaşsaydık . . . "
Gülüyordu. Oğuz Atay'la arasında var olduğuna inandığı görünmez bağ görünmeye başlıyordu.
"Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok . . . "
Yine sinirleniyordu. "Ben de anlamıyorum ama bak yanındayım"
Sayfa 256Kitabı okudu
Günlük sıkıntı ve öfkelerle geçiyor hayat. Otomobilin tamiri, para hesabı, neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok v.s Belki de anlaşılacak, önemsenecek bir şey yazmadım, yapmadım. Sadece yazı hayatı denilen çamura bulaştım, yeni öfkeler edindim o kadar.
Sayfa 220Kitabı okudu
Günlük sıkıntı ve öfkelerle geçiyor hayat. Otomobilin tamiri, para hesabı, neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok v.s.
Sayfa 220 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
“Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok”
Derda, Oğuz Atay’ın Günlük’ünü okuyordu.
“Bugünlerde umutsuzluk var...”
Üzülüyordu.
“Ne olursa olsun bana saygı göstermelerini istiyorum…”
Sinirleniyordu. “Tabii ki!” diyordu Derda. “Tabii ki saygı göstermeleri gerek!“
“İlerici, gerici her türlü akımların tekelini ellerinde tutan bir küçük yarı-aydın çetesi, yıllardır kendini yenileme gerçeğini duymadığı için bugün artık yerini kaybetmemek için ancak bezirgan oyunlarıyla ayakta durmaya çalışmaktadır...”
Derda, kimden söz edildiğini anlamıyor ama daha çok sinirleniyordu.
“Bunlar çürüyen et, dökülen diş gibiydiler…”
“Evet!” diyordu kendi kendine.
“Dünya kurudu...”
"Bu sokakta da bir iki küçük mezarlık olsaydı, her gün işimize giderken ölülerle selamlaşsaydık..."
Gülüyordu. Oğuz Atay'la arasında var olduğuna inandığı görünmez bağ görünmeye başlıyordu.
“Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok…”
Yine sinirleniyordu. “Ben de anlamıyorum ama bak yanındayım” diyordu.
Sayfa 256 - DK
"Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok..."
Sayfa 256 - DkKitabı okudu