Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
1210 syf.
·
Puan vermedi
(Bu oldukça uzun bir hikayedir.. Pardon, incelemedir. Hazır mısınız? :)
Durun!! Durun!!
Kalkmış olamaz tren…
Anlatacağım neden geç kaldığımı..
Yıldızlı gözlerimde neden bunca isin, yorgunluğun düştüğünü.. Bu pespaye halimi, bu yaralarımı, bırakın şu trenin kolunu tutacak mecali, tüm o yolları aşıp nasıl geldiğimi..
...
Trene bindim, Ülkeme
Yaşamımızın bir döneminde içimizde ruh sıkışması yaşanırsa kendimizi sokaklara, caddelere, şehirlere vurmamız an meselesidir. Hangi yaşta, hangi cinsiyette, hangi konumda olduğumuz mühim değil. Mühim olan insanın kendi kendini iyileştirme gayesi ve gayretidir. Bu gayret içindeyken karşımıza çıkan insanlar bir velinimet gibidir. Onlara tutunur, onlardan yaşamak bulur, onlarla dibi görür, onlarla zirveye yükseliriz.
Hangi seviyede olursak olalım dibe batma mesafemizde elimizden tutanın ötede o eli bırakma ihtimali varken nefes almak güçleşir. Unutuluş bir tık daha artar. Sonra sokaklar, caddeler, şehirler hazinleşir. Günler, aylar, yıllar geçer de o hüzün daha dün gibi bellekte anımsanır. Anımsandığı noktada elimizden tutanlar bize çeşme başlarında, o ağaçlı yolda, şehrin köhne Dante Cafe'sinde ağırlaşır da ha ağırlaşır.
Bazen düşüncesizce düşünür, hareket ederim de anılar belleğimde güçlendikçe kağıda kaleme sarılır, yazar da yazarım. Yazmaktan güç bulduğum vakit şöyle kafamı çevirip çevreme bakarım. Kimim, neredeyim, bu aldığım nefes nefes mi, yaşamak gibi bir gayem mi var?
Yazdıkça bu gayenin, bu nefesin, kimliğin, mekanın ve zamanın derinleştiğini hissediyorum.
Belleği zorlayan kaygısıyla tüm unutulmuşluğun en güzel eserini okudum. İlk başlarda duruldum, yoruldum, yavanlaştım. Ardından gelen sayfalarda kitaptaki hüznü hissettim. Kitabın anlatıcısının yazma kaygısını ise kendi kaygımmış gibi algılayarak 'en uzağından bir Modiano' okudum.
Unutuluşlar hatırlandıkça nefes keser.
#damızlıkkızınöyküsü romanın bir benzerini okumak ister misiniz ? O zaman buyrun kusursuzlara . Zaten çoğunuzun okuduğu bir roman ancak okuması zor bir roman . Hele ki feminist bir distopya olunca. Konuya gelince ; kadınlar artık birer makine gibi tasarlanıyor ve tek amaçları var varislerin evleneceği eş olarak seçilmek. Dışardaki hayat , nefes almak , yaşamak hiç biri umurlarında değil. Zaten tek söz hakkı erkeklerde onlar ne derse o . #kusursuzlar ancak kusursuz bir sinir sisteminiz varsa dayanabileceğiniz güzel bir distopya . Ancak baştan uyarayım öyle aksiyon sürükleyici bir roman beklemeyin . Ama bir şekilde tek oturuşta okutuyor kendini
-Alacakaranlık mı dediniz Hidâyet? Hani şu yarı aydınlığı temsil eden alacakaranlık.
-Evet evet o. Yarı aydınlık hali.
Sadık Hidâyet'in dünyasına tutulan cılız bir mum ışığından dökülenleri okurken iç sesim durmadı. Zaten içimin hiç sustuğunu duymamışımdır :)
SGLL'yi ne iyi etmiş de yazmışsın. Şöyle tam da içinde bulunduğumuz zamanda sokakta
Dış dünyadaki yapmacık insanların samimiyetsizliğinden kaçıp öykülerindeki karakterlerin samimiyetine sığındığım bir kitap oldu. Samimiyetsizliğin daralttığı bedenim, bazen güldüren bazen üzen öyküleriyle biraz da olsa nefes almak için çevirdi kitabın sayfalarını..
:)
Öykülerden biri..
"Hacanne" diye bildiğimiz,
Hani "Hacanne" denilince ne canlanıyorsa gözünüzde tam da öyle bir kadın..
Kat kat giyinmiş, yaz kış demeden giyindikçe giyinmiş, hatta öyle bir giyinmiş ki sanırsınız elbise dolabını üzerinde taşıyor..
İlk kocasını kaybettikten sonra ikinci bir evlilik yapmasıyla başlayan bu giyinme tarzı belki de bir tepkiydi yaşama, yeni kocasına, insanlara..
Belki de Özdemir Asaf'ın dizelerinde de belirttiği gibiydi Hacanne'nin duyguları:
《Seninle ölmek varken
Onunla yanlış yaşamak》(Özdemir Asaf, Benden Sonra Mutluluk)
Beden üşüse çaresi vardı işte, eyvah ki ruh üşüyorsa..(syf.82)
Yüreklerimizin üşümediği bir gün olması dileğiyle^^
160 syf.
·
Puan vermedi
İnsanoğlunun aklında bulunan soru işaretleri birer kanca gibidir, bizleri ayak bileğimizden yakalayan bu kancalardan kurtulmak ise ancak bu sorulara geçerli, tatmin edici yanıtlar vermekle sağlanabilir. Aksi takdirde, insanın düşüşü kaçınılmaz olacaktır. Bu kancalardan en önemlisi, ilk yanıt verilmesi gerekeni, Camus’ye göre hayatın yaşamaya değer
