Birisi kendinden nefret ettiğinde bunu hissetmez misiniz siz? Bu onu yaşarken öldürür; kendi olmanın bulantısını hissetmemek için kötü duyguları olduğu kadar iyi duygularınıda uyuşturur.
Sayfa 80Kitabı okudu
Ben sana şiirler yazdım, mektuplar...
Ne bir satır okuyabildim ne de tek bir cümle gönderebildim... Sen kursağımda kalmış heveslerimsin...
Şimdi sana kül oldum desem anlamazsın. Sen hiç yanmadın ki! Tutuşmadı ellerin, har olmadı yüreğin...
Ne bir yara aldın ne bir çizik.
Oysa benim ruhuma kadar delik deşik.. .
Eskiden çok kızardım sana...
Uzun zaman nefret ettim hatta. Beddualar ettim arkandan, sana küfürler savurdum gözyaşıyla karışık... Bunların hiçbirisi hafifletmeye yetmedi ağrımı, dindirmedi...
Bu sevda öldürür beni diyordum, o da olmadı...
Şimdi ne nefretim kaldı sana, ne kinim, ne de tek kelime kötü söz söylüyorum arkandan.
Yangınım söndü,
öfkem dindi,
acım geçti.. .
"
Birisi kendinden nefret ettiğinde bunu hissetmez misiniz siz?
Bu onu yaşarken öldürür; kendi olmanın bulantısını hissetmemek için kötü duygularını olduğu kadar iyi duygularını da uyuşturur.
"
“..tutkulu bir aşkla sevdiği kişiye aynı zamanda nefretin en koyusunu da duyabilir. İşte bundan dolayıdır ki, Platon, aşkı, bir kurdun kuzuya karşı duyduğu sevgiye benzetmiştir.
...sevilen kişiye karşı duyulan bu nefret iyice alevlenip öylesine ileri boyutlara varabilir ki, âşık, önce sevgilisini öldürür ve arkasından da intihar eder.”
