Yelkovan kımıldadı, hayat saatim soluk aldı,
ömrümde duymadığım bir sessizlik vardı çevremde; yüreğim yılgıya kapıldı.
Yalnız gezerdim; o yanlış yollarda gönlüm neye acıkırdı geceleyin?
Dağlara tırmanırdım; kimdi sen değilsen, aradığım dağbaşlarında?
Gürültüler ve gök gürlemeleri ve fırtına sağanakları, bundan, bu sakıngan,
kuşkulu kedi
“Ailenle tanışmadan önce pantolonumu ütülerim, söz veriyorum. Çiçek bile getiririm.”
“Ah, Tanrım. Sakın yapma, lütfen,”
“Buraya gelirsen ailem beni dalga geçerek öldürür.”
“Tebrik ederim, olayı daha da ilgi çekici bir hale getirdin.
“Senden tahmin bile edemeyeceğin kadar nefret ediyorum.”
“Pes et artık, Mara. Sen vermesen de bulacağımı biliyorsun.”
Sayfa 169 - Pegasus Yayınları
Alıntı.
Bir kurdu avcılar fena halde sıkıştırmıştır.
Kurt ormanda oraya buraya kaçmakta, ancak peşindeki avcıları bir türlü ekememektedir.
Canını kurtarmak için deli gibi koşarken bir köylüye rastlar.
Köylü elinde yabasıyla tarlasına girmektedir. Kurt adamın önüne çöker ve yalvarmaya başlar:
"Ey insan ne olur yardım et bana, peşimdeki
Bir insan, tutkulu bir aşk ile sevdiği kimseye aynı zamanda nefretin en koyusunu da duyabilir. Bundan dolayıdır ki Platon, aşkı kurt ile kuzu arasındaki ilişkiye benzetmiştir. Bunun bir örneği, tutkulu bir aşığın sevdiği kimseden bütün çabalarına ve yalvarmalarına karşın hiçbir durumda teveccüh göremediği zaman ortaya çıkar: "I love and hate her." (Onu seviyor ve ondan nefret ediyorum.) - Shakespeare.
Sevilen kimseye duyulan nefret, zaman zaman o kadar ileri bir noktaya varabilir ki aşık önce sevdiğini öldürür, ardından da kendi canına kıyar. Bu türden örnekler gazetelerde her yıl gözümüze çarpmaktadır.
