"Sevginin ne olduğunu unuttuğumuz bu dönemde nefretler kavgalar umarım son bulur.Çünkü bazen o kızdığımız insanlar kızamayacak kadar yakınımızda olmayabilir..."
Öncellikle Tekrar Merhaba
Söze nerden başlıyacağımı inanın bilmiyorum. Aslında okurken çok ama çok üzülerek okuduğum bir kitaptı. Türk edebiyatında tarihi olayları çok güzel ele alan yazarın daha öncede 
Serenad ve 
Kardeşimin Hikayesi adlı kitaplarını okudum. Yazarın bu konuda çok başarılı olduğunu düşünüyorum. Kitaba gelecek olursam; Ezidi dinine mensup olan insanların çektikleri zulüm ve okurken bazen dayanamadığım sayfaların olduğu bir acımasızlıktan bahsediyor. Bu acımasızlıkları bir kenara bırakırsak; Hüseyin adlı karakterin bize gerçekten sevginin ne olduğunu hatırlatıyor. Bu zulümleri yapan İşit adı altında bir örgüt ve yaptıkları zulümün dinimiz İslam altında olduğunu dile getiriyor.Ama hepimiz biliyoruz ki böyle bir şey söz konusu bile olamaz... Kitap Hüseyin ve aslında Meleknaz Ezidli karakterin imkansız aşkını ele alıyor. Güzel insanlarla dolu bir kitaptı.Tanıdığım en güzel insanlar, yenilgiyi, acıyı, mücadeleyi ve kaybı yaşamış olan ve diplerden çıkış yolunu kendileri bulmuş olan insanlardır.. Güzel insanlar öylece ortaya çıkmazlar; onlar oluşurlar... Kitabı okurken gerçekten insanlığımızı sorguluyoruz ve kendimizi suçlu hisediyoruz. Kitabı en kısa zamanda okumanızı diliyorum. Kendinize iyi bakın. Hoşçakalın.
İyi Okumalar.
Zülfü Livaneli
