Dünyada en çok sevdiğim kişi nenem, yani anneannemdi. Gerçekten erdemli bir insan, bir çeşit ermiş olduğu için çok seviyordum onu. Çocukluğumdan beri kendimi bu ölüme hazırlamıştım ama, onu yitirmenin acısına hâlâ dayanamıyorum.
Hep yarın daha güzel olur umudu, günü yaşatmadı adam akıllı bana
İlerde bekleyen tonlarca mutluluk var sandım, bu gün olmadı yarın, sonra yine, sonra yine yarın.... Hiç bitmedi
Baktım ki ömür harcanıp gidiyor
Nenem rahmetliye sormuştum, Nene:ne anladın bu hayattan diye! Hıım bende hep genç hep sağlıklı kalacağım sanmıştım dedi iç çekerek, mümkün olsa da gençlikten bir parça ayırabilseydim demişti.
Olmuyor işte, zaman durmuyor
Bak bu satırları yazarken dahi 2dk geçip gitti
kucukken daha okula bile gitmedigim zamanlarda annem sacimi erkek saci gibi kesmisti hatta nenem kestirmis zayif olmamin sebebi sacimin uzun olmasina bagladigi icin neyse bide biz koydeydik benim koyden cok cok yakin oldugum bi arkadasim vardi hatice iste sacimi kestikten sonra cok uzulmustum ama olayi cok romantize ettigim icin arkadasim da sacini benim gibi kestirdi ayy o kadar mutluydum ki o zaman ikiz gibi dolasiyoduk
"Kuş olasın da göğünü bulasın" demişti nenem.
"Vurmazlar mı o zaman?" diye sordum.
Cevap çok enfesti.
"Vururlar elbet. Güzelliğinden ötürü vurulur. Vurulmayan ancak kargadır."
Kısa hikaye / Cengizhan Konuş
"Kuş olasın da göğünü bulasın" demişti nenem. "Vurmazlar mı o zaman?" diye sordum. Cevap çok enfesti. "Vururlar elbet. Güzelliğinden ötürü vurulur. Vurulmayan ancak kargadır."
“Kısa hikaye”
~Cengizhan konuş ~