neondark
@neondark
52 okur puanı
Eylül 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
Ormandaki ağaçları kesen ve geçinmek için de onları satan bir oduncunun çocuğu olarak doğdum. Büyüyünce ben de oduncu oldum, babamın ölümünün ardından, onun da ölümüne dek yaşlı anneme baktım. Sonra ise yalnız yaşamaktansa evlenmeye karar verdim, böylece artık yalnız olmayacaktım.
Çok güzel bir Munchkin kızı vardı, ona olan sevgim giderek
Okur Takip Önerileri
neondark tekrar paylaştı.
"İnsanlar anlamlar dünyasında yaşarlar. Olayları ve durumları saf hâlleriyle değil, daima insan için sahip oldukları öneme göre deneyimleriz."
neondark tekrar paylaştı.
Bizi deneyimlerimiz biçimlendirmez ama onlara yüklediğimiz anlamla, biz kendimizi biçimlendiririz.
Tümüyle bilimsel ve akılcı yaklaşımlar benimsemelerine karşın Modernizm yanlısı mimarların işleriyle ilişkileri aslında son derece romantikti: Onlar mimarinin kendi hoşlarına giden yaşam biçimini yansıtmasını istiyor, inşa ettikleri evleri, çağdaş yaşamı anlatan kusursuz bir tiyatro oyununun sergileneceği birer sahne gibi algılıyorlardı.
Modernizm akımından etkilenen mimarlar da, tıpkı kendilerinden öncekiler gibi, yaptıkları binaların bir şeyler anlatmasını istiyorlardı kuşkusuz ama bunların 19. yüzyılı, ayrıcalıkları, aristokratların yaşam biçimini, Ortaçağ'ı ya da Eski Roma'yı değil geleceği, hızı ve teknolojiyi, demokrasi ve bilimi anlatmasını istiyorlardı. Tasarladıkları sandalyelerin yarış arabalarına, uçaklara benzemesini arzuluyor; yaptıkları lambalar sanayinin gücünü yansıtsın, kahve fincanları hızlı trenlerin dinamizmini akla getirsin istiyorlardı.
"Binalar bizi dış etkenlere karşı korumakla kalmamalı, aynı zamanda bizimle konuşmalıydı. Evlerimiz, neyi önemli buluyorsak bize onu anlatmalı, neyi hatırlamak istiyorsak bize onu hatırlatmalıydı."
Mühendisler tarafından ortaya atılan görüşlerle şekillenen Modernizm, "Mimaride güzellik önemli midir?" sorusuna kesin bir yanıt veriyordu: Önemli olan evin güzelliği değil, işlevselliğiydi.
"Modern insanın tek arzusu, iyi aydınlatılmış, iyi ısıtılmış bir keşiş hücresinde bir köşeye oturup gökyüzündeki yıldızlara bakmaktır."
Le Corbusier
Villa Savoye
Poissy'de, bir tepenin zirvesinde sık ağaçların arasından kıvrılarak geçen çakıllı patika nihayet bir düzlükte son bulur. Bu düzlüğün tam ortasında bir sürü incecik sütun üzerine kondurulmuş beyaz, dikdörtgen bir kutu görürsünüz. Villa Savoye'nin pencereleri bir şerit oluşturacak biçimde yan yana dizilmiştir; binanın tepesinde, ilk bakışta sus ya da gaz deposunu andıran silindirik bir yapı göze çarpar ama yakından bakınca bu yapının yarı silindir biçiminde bir koruyucu duvarla çevrili çatı terası olduğu anlaşılır. Binanın duvarları Ege adalarındaki balıkçı kulübelerinde olduğu gibi, güneşli günlerde güneş ışığını yansıtacak biçimde bembeyaz, dümdüzdür. Ev bu haliyle, hassas ve karmaşık makinelerle donatılmış, bilinmeyen bir amaçla bu düzlüğe yerleştirilmiş bir uzay aracını çağrıştırır, öyle ki binanın tepesindeki o silindirik yapıya her an uzaydan bir çağrı mesajı gelecek, duvarların içine gizlenmiş motorlar bir anda harekete geçecek ve bina yavaşça ağaçların ve civardaki tarihi evlerin üzerinden süzülerek uzak bir galaksiye doğru yola çıkacakmış hissine kapılır insan ona baktıkça.