-Bayım, dedi, bir ölünün odasında bu kadar yüksek sesle konuşulmaz.
Mimar kalfası gitti.
Ben ölçtüğü taşlar gibi oradaydım.
Sayfa 53
... kafamda yarım bir düşünce, bir sevinç doğdu - bir ümit. Benim ne alış verişim olabilirdi ümitle? Dediğim gibi, yarım bir düşünceydi bu - insanın hiçbir zaman tamamlanmıyacak olan daha böyle ne düşünceleri olur! Bir sevinç - bir ümit düşüncesiydi, anlamıştım ; ama daha doğarken yok olmuştu.
Sayfa 47
Okur Takip Önerileri
Yarattığı atmosferde okur, sıklıkla işaret edildiği gibi, ölümün soluğunu ensesinde duyar, ölüm sonrasının tekinsizliğini yaşar.
Çevremdeki şeylere ilk olarak bakmak beni korkutuyordu.Korkunç şeyler görmekten çekindiğim için değil, ya görülecek hiçbir şey yoksa diye korkuyordum.
Sayfa 41