Çocukluğumuzda sevildiğimiz kadar asla sevilmeyeceğiz. Bu nedenle de çocukluk zalim bir dönemdir. Zalimliği gelecekte gizlidir. Bir süre sonra bu sevgi nereye kayboluyor? Neden daha sonra, hayatımız boyunca, insanların bizi çocukluğumuzda olduğu gibi, nedensiz, sırf varolduğumuz gerçeğinden dolayı sevmelerini bekleriz?