"Bir gün evinizde otururken, o günü dünden ayıran hiçbir şey yokken ve yarın da hayatınıza kaldığınız yerden devam edeceğinize eminken, eviniz, dünyanız, her şey başınızın üstüne çöküyordu. Dalgaları insanları yutan tsunamiler, hortumlar, seller ve depremler, evrene hükmetmeye çalışan insanoğlunun her şeye yeter sandığı gücünün ne kadar cılız olduğunu göstermek, evrenin azameti karşısındaki insanın çaresizliğini hatırlatmak için, övünerek yaşadığımız yılların diyeti gibi can almaya geliyordu."
"...sanırım en kötüsü beklemekti. Ne beklediğini bilmeden beklemek. Hayat akıp giderken boşa aktığını bilmek, ama bir şey yapamamak. Bir işaret gelene kadar öylece durmak... Beklediğim, aradığım şeyin ne olabileceğini sorup duruyordum kendime. Daha fazla zaman kaybetmek istemiyordum, hayatımın avucumdan akıp gitmesinden korkuyordum. Elleri boşluğu yoklayarak yürüyen bir kör gibi, karanlıkta sarılacak bir şey bulmaya çalışıyordum."
Kurbanların tarihi,sessizlik yeminleriyle defalarca yeniden yazılıyordu.Heyhat,ümit öyle elzem,yaşamak lezzeti öylesine keskindi ki,her bozgundan sonra henüz yazılmamış bir hikaye için acele kan aranıyordu.
Sayfa 330Kitabı okudu
İşte artık tümüyle özgürdüm . Özgür ve buz gibi yalnız ...
Yatağa kaçta girersem gireyim ancak sabaha karşı uykuya dalabiliyordum .
Ben :))
Bütün bu uykusuz gecelerde yine kitaplarıma sığındım . Onlar olmasa çıldırmam işten bile değildi .
Herkes uyurken uyanık olmak , herkes ölüyken yaşamak , dünya yüzündeki tek kişi gibi hissetmek nasıl bir şeymiş öğrendim .
Zaman öyle yavaş akmıştı ki ... Bu zaman hep böyledir işte , zora girdiniz mi geçmek bilmez .
Suskunluğun ne büyük bir kuvvet olduğunu o zaman anladım . Birine saatlerce dil dökerek yaptıramayacağınız şeyleri susarak yaptırmanız mümkündü .
Günün birinde artık ölmeyi bekler hale geldiğimi hisseder ve sonra da bu bekleyişten sıkılırsam belki denerim . Bilmiyorum . Ama intihar insanın kendisini , dünyadaki varlığını biraz fazlaca önemsediği anlamına gelmiyor mu ?
Ölmek için çok sebep var .
Herkes hayatında en az bir kere artık yaşamamayı düşünmüştür . Elbet ben de düşünmüş olabilirim .
Suskun kalmak ne zamandan beri hayatı sevmemeye delalet oluyor ?
Neden sanki bende tam da intihara eğilimli insan tipi vardı ?
İnsanın kişisel tarihi başladıklarıyla değil bitirdikleriyle , kazandıklarıyla değil kaybettikleriyle yazılıyor .