Hayat ne acayip bilmece. Birinin hatırlamadığı, öbürünün unutamadığı olur hep böyle.
Birini arayıp beklemek, onun varlığından başka her şeye kapatıyordu insanı. Beklenenin sesinden başkasına sağır, arananın suretinden ötesine kör ediyordu. Beklenen bekleyene ne denli yakın olursa olsun, zamanla üçüncü tekil şahsa , uzaklaştıkça daha beter saplanılan bir bataklığa dönüşüyordu. Derken , varsa yoksa o oluyordu. Varsa o , yoksa hiç kimse!
Varsa o, yoksa hiç kimse
Birini arayıp beklemek, onun varlığından başka her şeye kapatıyordu insanı. Beklenenin sesinden başkasına sağır, arananın suretinden ötesine kör ediyordu. Beklenen bekleyene ne denli yakın olursa olsun, zamanla üçüncü tekil şahsa, uzaklaştıkça daha beter saplanılan bir bataklığa dönüşüyordu. Derken, varsa yoksa o oluyordu. Varsa o, yoksa hiç kimse!
Sayfa 17 - hep kitapKitabı okudu
Hayat ne acayip bilmece. Birinin hatırlamadığı, öbürünün unutamadığı olur hep.
İnsan kalbi acayip, ne çabuk ısınıyor, Çabuk ısınıyor, çabuk kırılıyor... Ama soğuması için epey zaman gerekiyor, tamiriyse mümkün mü bilemiyorum.
Ne acayip insanın başkalarına en çok kendi canını yakan kıymıkları reva görmesi. Her katilin bir başkasının kurbanı olması ne acayip.
Nermin yıldırım