Sana da acayip gelmiyor mu?" demişti bir keresinde Kader.
"Ne?" diye sormuştum.
"Her şey" cevabını vermişti. "Seninle şurada oturmamız bile. Bir düşünsene, memleketin iki ayrı ucundan iki kız. Birbirimizi hiç görmeden yaşayıp ölebilirdik. Ama yan yanayız. Bizi buraya getiren ne, buradan sonra ne olacak, bilmiyoruz. Hem
korkuyoruz hem merak ediyoruz. Normalmiş gibi yaşıyoruz ya,
değil, bildiğin mucize! Her şey mucize."
Hayat ne acayip bilmece. Birinin hatırlamadığı, öbürünün unutamadığı olur hep böyle.
Sayfa 402Kitabı okudu
hayat ne acayip bilmece. birinin hatırlamadığı, öbürünün unutamadığı olur hep böyle.”
İnsan kalbi acayip, ne çabuk ısınıyor. Çabuk ısınıyor, çabuk kırılıyor... Ama soğuması için epey zaman gerekiyor, tamiriyse mümkün mü bilemiyorum...
Sayfa 222Kitabı okudu
Hayat ne acayip bilmece. Birinin hatırlamadığı, öbürünün unutamadığı olur hep böyle.
♤İnsan kalbi acayip, ne çabuk ısınıyor. Çabuk ısınıyor, çabuk kırılıyor ... Ama soğuması için epey zaman gerekiyor, tamiriyse mümkün mü bilemiyorum ...
İnsan kalbi acayip, ne çabuk ısınıyor. Çabuk ısınıyor, çabuk kırılıyor ... Ama soğuması için epey zaman gerekiyor, tamiriyse mümkün mü bilemiyorum ...
Sayfa 222 - Doğan Kitap - Edebiyat/RomanKitabı okudu
İnsan kalbi acayip, ne çabuk ısınıyor. Çabuk ısınıyor çabuk kırılıyor…. Ama soğuması için epey zaman gerekiyor, tamiriyse mümkün mü bilemiyorum…
Hayat ne acayip bilmece. Birinin hatırlamadığı, öbürünün unutamadığı olur hep böyle.
Sayfa 406Kitabı okudu
Evvela dünya ne büyükmüş deyip korktum; sonra ne de küçükmüş dedim, daha çok korktum! Galiba en çok da o acayip dünyanın bir yerinde tek başıma kalıp büsbütün kaybolmaktan korktum.
