“ İnsan kalbi acayip, ne çabuk ısınıyor. Çabuk ısınıyor, çabuk kırılıyor. Ama soğuması için epey zaman gerekiyor, tamiriyse mümkün mü bilemiyorum.”
Sayfa 222Kitabı okudu
İnsan kalbi acayip, ne çabuk ısınıyor. Çabuk ısınıyor, çabuk kırılıyor... Ama soğuması için epey zaman gerekiyor, tamiriyse mümkün mü bilemiyorum...
Sayfa 220Kitabı okudu
Birini arayıp beklemek, onun varlığından başka her şeye kapatıyordu insanı. Beklenenin sesinden başkasına sağır, arananın suretinden ötesine kör ediyordu. Beklenen bekleyene ne denli yakın olursa olsun, zamanla üçüncü tekil şahsa , uzaklaştıkça daha beter saplanılan bir bataklığa dönüşüyordu. Derken , varsa yoksa o oluyordu. Varsa o , yoksa hiç kimse!
Hayat ne acayip bilmece. Birinin hatırlamadığı, öbürünün unutamadığı olur hep böyle.
Sayfa 402 - Hep KitapKitabı okudu
Burada ne mi arıyorum? Hiçbir şey. Bir şeyler arayıp durmayı, bulmanın aramakla değil, kaybetmekle ilgili olduğunu anladığımda bıraktım.
Hayat ne acayip bilmece.Birinin hatırlamadığı,öbürünün unutamadığı olur hep böyle.