Diverge (Dayrövcırlar)
Beyin çeyreğinin sağ üstünde yer alan bu grup, insanların %35’ini oluşturur. Bu kişiler öğreneceklerini, niçin öğrenmeleri gerektiğini öğrenmeden, zihinlerini açmazlar. Çünkü öğrenme dosyalarını açan anahtarın şifresi gereklidir.
Dayrövcırların öğrenme merkezleri, Hipokampusu güçlü bir biçimde uyaran, hareketlendiren anahtarın şifresi; “Niçin öğrenmeliyim?”sorusudur.
Öğrenecekleri bilgiyi tarif etmek isterler. “Ben bunu neden öğreneyim?” diye sorarlar. Eğer cevap alamazlarsa, öğrenme dosyaları açılmadığından dolayı soru havada kalır ve öğrenemezler.
Öğretmenlerin eğitim aldığı bir ortamda; öğretmenlerden birisi eğitmene, “Biz bunu niçin yapıyoruz?” diye defalarca soruyor ve eğitmen de uzun uzun açıklamalar yapıyordu. Ancak her defasında öğretmen sorusunu yineliyordu. Arkadaşları gülüşmeye başlayınca, içimden geldiği gibi müdahale edemesem de, eğitmenden izin aldım ve farklı bir yol izledim. Her defasında öğretmenin, “Niçin?” sorusunu net bir biçimde, “Tam olarak …için” diye cevapladım. Ancak o zaman öğretmen sürece dahil olabildi. Bu tipoloji hakkındaki öğrenme sürecini, ben böylece zihnimde net bir biçimde oturttum.
Hikaye bir düğünle başlar ve sonraki süreçte o düğünü burnunuzdan getirir.Yaşanan sefalet, açlık, tarif edilemez yoksulluk kanınızı dondurur.
Sendikal hakların olmadığı, 1900'lerin başı ve erken kapitalizmin vahşi sömürü şartları altında yaşam mücadelesi veren Litvanyalı bir ailenin yaşadıkları, gerçeğin en sert haliyle anlatılmış.
Marx'ın 1800'lerde sayfalarca yazdığı kapitalist üretim biçiminin en net, en gerçek, en vahşi pratiğini aktarmış yazar.
Kahramanımız Jurgis'in bilinçlenme süreci de kısa vadede durumunu düzeltmeyecek olsa da işçi sınıfı adına bir ohh dedirtir romanın sonunda.
Dünyanın hak yolunu bulması umuduyla Allah akıl fikir versin hepimize. :))
Onları neden bu kadar ailem gibi gördüğümü daha iyi anlıyordum çünkü hepsinde kendimden bir parça vardı.
Mutlu Sarca, içimde ne olursa olsun hayata sıkı sıkı bağlı ve keyiflenmeye devam eden tarafımdı. Gülümsemekten ya da kendime gülümsemek için bir neden aramaktan hiçbir zaman vazgeçmemiştim, Mutlu da öyleydi.
O benim neşeli tarafımdı.
Işık