"Ölüm, ölümsüzlüğe giden yolun başı. Neyleyim öte yanda faydasız arkadaşı. Milyon sene gülsem, milyon sene ağlasam, Hak yolunda olmadıkça neye
yarar gözyaşı."
Mevlana
Hayatım boyunca sevdiğim tüm insanlar beni kolayca
harcarken ne hâlde olduğumu hiç düşünmemişlerdi. Ne
zaman ki artık onlardan gittiğimi anladılar, o zaman değerim bilindi.
Bana gül diyorlar neme güleyim
Ağlamak şan ıma düştü neyleyim
İlin gülü açmış al ile yeşil
Şu benim gül lerim soldu neyleyim.
Karadan çaldırdım nerre bazımı
Arşa çıkardılar ah u suzumu
Elimden aldılar körpe kuzumu
Firkati bağrımı deldi neyleyim.
Pir Sultan Abdal'ım Kırklar
Yediler Bu yolu erkanı böyle kodular
Allah verdiğini almaz dediler
Bana verdiğini aldı neyleyim.