Okuduğum ikinci 
Zülfü Livaneli kitabı. Yorulmadan, çok düşünmeden , akışa kapılıp okuma yapmak istiyorsak bence bu yazarı ilk sıralara alabiliriz. Şu zamanlar için ideal kitaplar. Ahım şahım bir olay örgüsü de yok ama ne olacak sonunda diye meraklandır kendini ve kaptır git. Hiç hatırlamıyorum aslında içeriğini ama bu kitap bana 
Elif Şafak ın 
İskender kitabını anımsattı. Sanıyorum ikiz muhabbeti ile alaka kuruyor olmalıyım, doğru anımsıyorsam tabii. Bahsi geçen yerler yakınımda olduğu için mekanı ekstra sevmiş olabilirim. Binkılıç mı , aa bizim Binkılıç mı ? Yalı mı köy? E bizim burda yaşıyormuş ya Ahmet :) Ah bende yaşayabilsem. Emekliliğe de razıyım da zor. Neyse dünyevi heveslerimiz değil mevzu. Livaneli’nin sosyallik algısı çok başka. 
Serenad da benzer düşüncelere sebebiyet verdi. Asla olmayacak şeyleri bizim normalimizmiş gibi aktarmış. Belki de herkesin normali ama benim değil ? Yok ya sanmam , ne normali. Oturduk, kaldık, sohbet ettik, içtik ,… Güvenlik sorunu var. Aşk tehlikelidir eyvallah da histen daha tehlikeli bir şey var o da insan. Nereye davranıyorsun öyle hesapsız kitapsız? Cinayet kitabı mı bu bilemiyorum , o olay arka planda önemsizleşmiş. Sonuç için sadece şu düşüncem var , daha doğrusu bu bir merak, etrafımızda da var mıdır bu Ahmet’ler Mehmet’ler? Bence her yerdeler.. Farklı boyutta ama benzer psikopatlıkta. Travmalarımız çoksa demek.
KORKUNÇSUN SADE!!!
İncelemeye başlamadan önce "kitabı beğendiniz mi ?"diye bir soru ile karşılaştım. Beğenmek mi ?
Bu kitabı on üzerinden puanlamaya kalkmak bile kitabın kendisine hakaret olur.
Kitabın adından mutlu bir romanı kavuşamama hikayesi beklemiyordum zaten siz de beklemeyin. Ama şimdi kitabın adı 
Yatak Odasında Felsefe diye de sabah akşam her bir satırda
