"Bir insana yakışan en güzel seylerden biri de nezaket. Kadını, erkeği hiç fark etmiyor. Karşısındakine anlayışla yaklaşan bir insanla her konuyu konuşur ve bütün olayları çözebilirsin. çünkü seni anlar, yargılamadan önce dinler. Kendini ifade edersin, içini dökmekten korkmazsın. Nezaket güzel seydir. Keşke diyorum, herkes üzerinde çok değerli bir ziynet gibi taşısaydı nezaketini..."
Toplum hayatında kişiler birbirlerinden samimilik beklemezler, terbiye beklerler, nezaket beklerler, birtakım kurallara uyulmasını isterler. Mürailik edeceksiniz, düşünmediğinizi, inanmadığınızı söyleyeceksiniz demiyorum, ama aklınıza geleni şöyle iyice bir tatmadan söylemeye hakkınız yoktur. Yeryüzünde bir başınıza değilsiniz, başkalarının zevkini, hatırını gözetmeniz gerekir.
İnsanlar daima kendi menfaatleriyle meşgul olacağından, aylaklık üzerine kurulu o nezaket burada olmayacaktır.
(Kapı açılır. Saddam ağır ve ölçülü adımlarla salona gelir. Kaoru içeri girer. Göz göze gelirler.)
Saddam: