Nasıl katlandım buna? Nasıl iyileştim, nasıl atlattım böylesi yaraları? Nasıl kalktı ruhum yeniden bu mezarlardan?
Çiled idealin dışında, insanın, bir hayvan olan insanın, şimdiye dek bir anlamı olınadı. Dünyadaki varoluşunun hiçbir amaa yoktu; "İnsana ne gerek var?" sorusu yarutsızdı; insan ve dünya için isteme eksikti; her büyük insan yazgısırun ardında, nakarat olarak koca bir "Boşuna!" çınladı: İşte çileci idealin anlamı tam da bu:
Sayfa 181 - *
"Hayır ve şer" der Budist - ikisi de ayak bağıdır; ikisinin de üstünde yetkin varlık vardır; "yapılan ve yapılmayan" der inanmış Vedanta, "ona aa vermez; bir bilge olarak hayır ve şerri kendinden uzaklaştınr; hiçbir yapıp etme krallığına zarar veremez; hayır ve şerrin ötesine geçmiştir":
Sayfa 153
Oysa isterneyi tümüyle ortadan kaldırmakla tek tek, her duygulanımı askıya almakla, eğer bunu yapabilirsek: Ne yapmış oluruz ki? Zihni, iğdiş etmiş olmaz mıyız?..
Sayfa 139 - *
"yalnızca ileriye atılımların değil, her adım her hareketin ve değişikliğin sayısız şehitler gerektirdiği"
Sayfa 133
Dışarıya boşaltılamayan tüm içgüdüler, içe döner - buna insanın içselleştirilmesi diyorum:
Sayfa 100
Başkalannın acı çekişini görmek, mutlu kılar insanı, başkalarına aa verrnek daha da mutlu: Bu çetin bir sözdür, ama eski, güçlü, insani, çok insani ilkedir, maymunlar, bile imza atabilir altına: Bu çok tuhaf zulümleri tasariarnakla insanları öncelediler, onların ''başlangıç" oldular. Zulümsüz şenlik olamaz: İşte, en uzun, en eski insanlık tarihinin öğrettiği bu - cezada bile şenlikli birçok şey var! -
Sayfa 82
"Bellekte kalan şeyi yakmalı: Ancak durmadan aa veren, kalır bellekte."
Sayfa 77
Mutlulukla ödenen haraçlar vererek ödenen bir şey. Buna da 'saadet' diyorlar.
Sayfa 61
Bilmiyoruz kendimizi, biz bilenler: Bunun da iyi bir sebebi var. Hiç araştırmadık ki, - nasıl olacak da bir gün buluvereceğiz kendimizi?
Sayfa 27