Kendimle yüzleşmeme sebep olan bir kitaptı. Kitaptaki bazı sorulara kendi içimde cevap veremeyişimin çaresizliğini kimi zaman Nietzsche nın gözyaşlarında gördüm kimi zamansa söylediği sozlerde teselli buldum.
Kendi hayatımdaki secimlerimin, Breuer'in hayatındaki çoğunluğu mantık çerçevesinde olan yaşadığı duygulardan uzak seçimleriyle parallelik göstermesi de beni kitaba bağlayan etkenlerden biri oldu tabii.
Breuer ve Nietzsche kendilerini ikiz beyinler olarak nitelendirselerde çoğu düşünceleri bakımından bir üçüncü olarak da kendi beynimi eklemek isterim. Öyle ki kitapta ilerledikçe tesadüf ya da algıda seçicilik midir bilmem gün içinde ne konuştuysam ya da düşündüysem akşamına bir benzer konusunu kitapta okudum. Yalnızlık, rüyalar, evlilik, yaşamda anlam, akıldan çıkmayan takıntılı düşünceler, hayattaki tecihlerimiz vs vs.
Sonuç olarak içinde kendinizden parça/lar bulabileceginiz bir kitap olduğunun garantisini verebilirim. En basitinden, kim yapacağı bir tercihinde duygularıyla mantığı arasında kalmamıştır ki ?
