Ümit kötülüklerin en kötüsüdür, çünkü işkenceyi uzatır
“Bunu biliyorum, ama nasıl bildiğimi bilmiyorum.”
Sayfa 23 - Ayrıntı Yayınları III
Nasıl ki kemikler, et parçaları, kan damarları derinin altına gömülü olduğu için insan görüntüsü çekilir bir hal alıyorsa, ruhun heyecanları ve tutkuları da aynı şekilde hiçliğe gömülüdür; hiçlik, ruhun dersidir...
Bazen kötü olmak lazım…
“Kendi kötülüğünü öğrenmelisin. Kısmen özgür olmalısın: iç güdülerin de özgürlüğü aç; onlar senin kilerde sakladığın vahşi köpeklerin, özgürlük için havlıyorlar. İyice aç kulaklarını, onları duyamıyor musun?”
Sayfa 343Kitabı okuyor
Gözlerimle yiyebilmeyi çok isterdim: Artık ciddi okumalar yapamayacak kadar yorgun oluyorum.
Sayfa 21 - Ayrıntı Yayınları III
Hayır, yazmayı değil ama, bu kitapları okumayı düşünüyordum. Ah, şu entelektüellerin üç milimetrelik iris aralığından beynin içine tüm bu bilgileri aktarmak için sarf ettikleri bitip tükenmeyen çabalar.
Sayfa 21 - Ayrıntı Yayınları III
Breuer, genç dostunun içinde bulunduğu durumun ne kadar hassas ve güç olduğunun bilincine vardı: Birbirinden soğumuş çiftin her ikisine de sırdaşlık etmek!
Sayfa 20 - Ayrıntı Yayınları III
“Ümit çok önemli ve bunu bizden başka kim verebilir?
Sayfa 7 - Ayrıntı Yayınları III
Bunlar huzurunu kaçırıyordu; bunlar ne mümkün olan ne de istenen şeylerdi, kendisine yabancıydı bu düşünceler.
Sayfa 5 - Ayrıntı Yayınları III
İnsanlar artık ahlaki ameliyat masasının acımasız görünümünden kaçınamaz.