Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
ups
ups
@nightimedreamers
iç şarabını, gül kokla, yeşil topla.
151 okur puanı
Temmuz 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hiç beğenmedim. Yazar oldukça dindar biriymiş ve kadınlar hakkındaki düşüncelerinden de belli oluyor bu. Çok eski bir kitap ve benim okuduğum daha eski bir basımı üzerine Öğretmen Kitapları yazıyor, bu yüzden sandım ki kadınların eğitime ve sosyal yaşama katılmaları yönünde hoş tespitleri olan bir kitaptır ama ilk bölümden kadının aklen ve fizikten erkeklere göre daha zayıf olduğu ancak devlet yönetme kapasitesi olmayan kadının aile yönetmekle yükümlü olduğundan ev ekonomisinde eğitilmesi, dindar olması ve pek fazla konuşmaması gerektiği öğretilmeliymiş.
Tek kelime ile özetlemek istesem; enfes derdim. ama eğer uzatmak istiyorsam sonunu getirene kadar meraktan ve yazar ya sonunu işaretleri ile bırakırsa sonunu korkusundan öldüm merak edilenler kitabında sonunda çözülüyor bu çok iyi ancak sonunu pek beğenmediğim, bi seri katilin ceza almayacağı son cinayete şahit bıraktığı için, kitabın evreninde ceza almayacak ve bi kediyi nasıl öldürdüğü bundan zevk aldığı da yazıyordu sonunda o yüzden... sonu hınçla dolmama sebep oldu. Bir de seri katilimizin seri katil olduğunu düşünmüyordum son ana kadar tetiği çeken değil, tetiğin çekilmesine sebep olan kişi olduğunu düşünüyordum yani intihara azmettiridiğini hayatına girdiği herkesi bu dereceye gelecek kadar manipule ettiğini ama tetiği çekmediğini düşünüyordum. sanki kitap da resmedilen kadına seri katillikten ziyade bu daha çok yakışıyordu... ama sonuçta ruhundaki engereği ancak cesetler ile besleyebilen, beslemediğinde beyni kemiriliyormuş gibi tepki gösteren bir katilmiş. ama çok güzeldi soluksuz okudum.
Dostoyevski bir arkadaşım anlatsa durumunu anlamak istesem de anlayamayacağım ruh buhranlarını, insanı o kadar güzel anlatıyor ki elinizden bırakıp kalkamıyorsunuz. Bu kitabını okumadan önce ufak inceleme yazılarını okumuştum ve kitap için özetle "mutluluktan delirmek" demişlerdi, misal buna hiç anlam vermemiştim ama okuyunca "haa!" oluyorsunuz. Kitapta "mutluluğa ezilmek" deyimi de vardı, bu durup üzerine düşünmemi gerektirdi. Çünkü tam olarak bu kısma geldiğimde Vanya ile benzediğimi fark ettim. Üzerine biraz daha düşüneceğim bir durum bu. Ve görüyorsunuz ki insan yalnız başkalarını anlamak için değil kendini anlamak içinde okumalı. Bazen içinizde olup biten, tanımlayamadığınız, önünüze alıp bakmadan belki de fark etmediğiniz akıl bulandıran zaman zaman yürek sıkan hisler rastgele elinize aldığınız romanın herhangi bir sayfasında ya da karakterinde sizin için açıklanmış vaziyette bulunabiliyor. Dağınık bi inceleme oldu fakat özetle okuyun, güzel bi hikaye.
Okur Takip Önerileri
Daha
kitap hakkında söylemek istediğim pek çok şey var, okur iken aklıma not etmiştim ama hepsi aklımda kaldımı bilemiyorum. öncelikle bir yerden başlayalım: yazardan. Hakan Günday'ın "Daha" kitabından önce birkaç eserini okumuştum. O eserlerini okur iken kullandığı dil, olayları betimleyişi beni resmen büyülemişti "ancak dünyanın
Okuduğum en nefis kitap. Birkaç sefer daha okurum muhtemelen çünkü her satırını önce kendi beynime sonra kendi dilini konuşurken dahi kendi özünü kaybedip asimile olmuş toplumumuzun zihnine kazımak istiyorum. Eski, gerçek Türk kültürünü yalnızca böyle birkaç tarih ve sosyoloji kitabında bulabiliyor olmak çok acı veriyor bana. En büyük milliyetçi benim diye dolaşanların gerçek Türk töresi hakkında hiçbir şey bilmiyor oluşu da sinirlendiriyor. Ziya Gökalp bize böyle eserler bıraktığı için kalbimde ona karşı oluşan şükran hissini ve sevgiyi de tarif edemem. Son sözleri ise yien üzdü beni. Bu güzel insanlar bize bir devlet, huzurla nefes alınacak yer bırakmak, kaybolmuş bir bilinç yerine öz kültürümüzü aşılamak için çok uğraştı ve başardılar. Biz ise emanet ettikleri bu değerleri korumak ve geliştirmekten oldukça uzağız. Kimseyi bilemem ama ben çok borçlu hissediyorum. Bunca borcun altında hiçbir şey yapamıyor olmak, ses soluk bile çıkaramamak karnıma koca bir kaya parçası gibi oturuyor.
