İçilen iki şişe biranın en iyi arkadaşıydı şarkılarımız.
Sayfa 36Kitabı okudu
"Çünkü hayat bir kez ve her nefes aslında son nefes.
Sayfa 65 - Epsilon YayıneviKitabı okudu
"Bir gün biz ölürsek bu çocuğa kim bakacak? Biz hayattayken her şeyiyle ilgileniyoruz ama biz öldüğümüzde onu kim yedirecek, içirecek, onunla kim ilgilenecek? Onun hoşlandığı şeylerden kimin haberi olacak? Dışarı yalnız başına çıkmayı bile beceremeyen bu çocuğa kim sahip çıkacak? Şu an yaşadığımız sorunlarla baş etmek bir gün öleceğim düşüncesiyle baş etmekten daha kolay. Keşke biz ölürken yanımızda Can'ı da götürebilsek."
Sayfa 143 - Epsilon Yayıncılık, 1. Baskı, Mart 2017
Kulağından giren her sözcüğü kalbinde sakladığında, kalbinin yükü biraz daha ağırlaşır ve hikayeler artık duyulmaz olur, kulağın sağırlaşır. Ruhunun bedenine, bedeninin kalbine, kalbinin beynine hükmedemediği, çaresiz ve bir o kadar da zavallı hikayelerin içerisindeysen, dön sırtını ve önünden yürüyenleri bırak arkanda. Bırak biraz da hayat baksın senin arkandan. Çünkü hayat bir kez ve her nefes aslında son nefes. Ne bir adım sonranı biliyorsun, ne de garantisi var bir nefes fazlasının. Sınırsız değil hiçbir yaşam ve sonsuz değil hiçbir duygu, çaresizlik de kader değil zaten. Ama işte istemez bazen insan zincirlerini kırıp çare aramayı ve her şeye yeniden başlamayı. Öyle hissettiğin anların birindesin belki de, hem de sabahın kör bir saatinde. Saatin tik-takları eşliğinde bakıyorsun bir aynaya, bir kendine. Yabancısın işte kendine, kabul etmelisin bence. Ta içeride, en derinde, bir başka "sen" var senden beslenen, anla işte! Senden etkilenen, seni kemiren, bambaşka bir sen! Ruhuna hapsettiğin o "sen"in bugün de dünkü kadar ihtiyacı var san. Haydi, şimdi bağışla ruhunu ve uykuna sıkıca sarıl.
Sayfa 65 - Epsilon Yayıncılık, 1. Baskı, Mart 2017
“Kulağından giren her sözcüğü kalbinde sakladığında, kalbinin yükü biraz daha ağırlaşır ve hikayeler artık duyulmaz olur, kulağın sağırlaşır.”
Sayfa 65Kitabı okudu