Ben çocuğum. Annemle babam beni bu dünyaya davet ettiler ve geldim. Ben hiç kimseye borçlu doğmadım. Ne annem- babam ne de bir başkası benimle "annen seni dokuz ay karnında taşıdı, annen seni emzirdi, annenin sütünü ona borçlusun" gibi cümlelerle konuşabilir. Ben hiç kimseye borçlu doğmadım. Ama annemle babam, bana borçlular. Sofralarında ki yemeği benimle paylaşmak zorundalar.
Sayfa 15Kitabı okuyor
"Bu öykü böyle gider
Başı sonu bilinmez
Bilinen şeyler ise
Her zaman söylenmez"
Lahburger, Barış Manço
"Ebeveynin görevi, çocuğun acısını anlamak ve o acıda yanında olmak."
Sayfa 13 - Eksik ParçaKitabı okuyor
Yakamdan düşmeyen acımı zaten zor taşıdığım bu vücudun neresine, nasıl sığdırsam, bilemiyorum.
Çocuk, hayatımızın merkezi olmamalıdır. Ama hayatımızın merkezinde olmalıdır.
Sayfa 53Kitabı okuyor
Bizi halısızlık, ütüsüzlük, kıyafetsizlik değil, seyahatsizlik, tiyatroya gidememişlik, seminere para verememişlik, dergiyi, kitabı tecrübe edememişlik, denize girememişlik öldürür. Nitekim öldürüyor da.
Sayfa 265
varlar, ama aslında daha çok yokluğa yakışıyorlar. belki de bize yok oluşu hatırlatmak için orada duruyorlar
Bazen yazmaktan uzaklaştığımda "Ben yazmak istemiyor muyum acaba? Sadece egomu tatmin etmek ve var olduğumun kanıtını inşa etmek için mi yazmak istiyorum?" diye düşünüyorum ama şu sıralar yaratıcılık-yalnızlık üzerine düşünüyorum ve sanırım yazmak için yalnız kalabilmek gerekiyor. Yalnızlık derken aslında Nihan Kaya'nın yatay-dikey kavramlarını da düşünüyorum. Yatay hayatla bağlantımız fazla olduğunda dikeye yönelip derinleşemiyoruz. Mesela finallerden yüksek almam ve bunun için çalışmam gerektiğini düşünmek yatay bir durum ve dikeyden uzaklaştırıyor beni.
Disiplinli değil, prensipli olmak
Dünyadaki yanlışları normalleştirdiğimiz için doğamızı bozduk.
Sayfa 58 - Eksik parça yayınlarıKitabı okuyor
Hayat, sürekli içine düşerek yaşadığımız bir yanılgıdan ibaret..
Karşılaştığımız insanı hep o andan ibaret sanırdık...
İçimizdeki çocuğa,ihtiyacı olan sevgiyi vaktinde göstermemenin bedelini ödemekteyiz şimdi
Gerçek, uzak bir ülkenin sokağında söylenen eski bir masal...
Gerçek, sadece içimizde ve onu oradan çıkarmadığımız müddetçe de hep içimizde saklı kalacak...