Herhangi bir gülü koklayıp kokusundan hoşlanabilirdi. Fakat kendisini o gülün güzelliğinin avuçlarında ezilerek yok oluşundaki hazzı hissedecek şekilde eğitmişti.
Bir ruh, ancak benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkarıyordu... Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya, -ruhumuzla yaşamaya- başlıyorduk.