...herkes unutmak için yaşıyordu. Unutmak en işlevsel eylemdi. Tüketebilmek için unutmalıydı. Her şeyi ama her şeyi unutabilmeliydi. Sevgiyi, dostluğu, hatta aşkı bile unutmalıydı. Unutmak, tüketmekti. Tüketmek ise birincil vahisiydi efendinin. Aşk unutulmalıydı. Sevgi de. Tüketilmeliydi. Aşkın da sevginin de, insan ilişkinliği ortadan kalkmalı ve bir tüketim öğesi haline gelmeliydi. Yaşama ve insana ilişkin her şey, efendinin fabrikasındaki üretim bandının ve "show room" vitrininin bir parçasıydı. Tüketilmeli ve sonra bir daha tüketilmeliydi.
Sayfa 40Kitabı okuyor
...Hiçliğin neliğine ve bilincine ulaşmaya çalışan ya da böyle bir çabaya zorunlu bırakılan bireyin karşısına çıkan gece, kendini her an yenileyen ve yenilenen ölümün gerçekliği karşısında bir ara durak sanki. Belki de sığınılan bir "şey"...
Sayfa 37Kitabı okuyor
...Seslenen, seslenilenden farklılaşmıştır...
Sayfa 35Kitabı okuyor
(...)acı, çıt çıkarıyor artık, başlıyor yeni bir ezgi." demiş Nilgün Marmara, "bitsin demiş, ben çirkinim”
"En yakın yabancı sendin
Daha sürülmemişken ışığın biberi
Yaramıza
Yaslanırken boşlukta duran bir merdivene
Henüz.
Güzdü sonsuz bir çöle takılan bakışımız
İlkyaz derken -kışı gözden kaçıran yüzlerce eller yukarı, saygı duruşlarımız en güçsüz kollarla-
Çözüldü aşkın zarif ilmeği
Bulandı aynalar duruluğu.
Çok gizli bir doğru gecenin toyluğunda
Bilmedik çekenin yanlış bir uzaklık olduğunu...
Yabancıların en yakınıydın sen!"
Sayfa 120Kitabı okudu
"Yine de, o, zaman kedisi
Pençesi ensemde, üzünç kemiğimden
Çekerken beni kendi göğüne
Bir kahkaha bölüyor dokusunu
Düşler maketinin
Uyanıyorum küstah sözcüklerle:
Ey, iki adımlık yerküre
Senin bütün arka bahçelerini
Gördüm ben!"
-Nilgün Marmara
Sayfa 113Kitabı okudu
"Çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi. Yiten bu işte! Bu tükenişle hiçbir yeni yaşama başlanamaz, bu nedenle tüm sevdiklerime elveda diyorum."
Sayfa 110Kitabı okudu
Varoluşun saflığı içinde evren küçük bir unsurdur.
-Paul Valery
Sayfa 108Kitabı okudu
"Geliyorlar, bu evde doğan yeni bir ölümü görmeye; koşarak, düşe kalka yuvarlanarak, sürünerek... Nasıl olursa olsun; görmek için bu eski dostların yeni cesetlerini ve göstermek için kendi dirimlerinin kıvılcımlarını. Geliyorlar! Uyanan arzunun düşen imgelemenin anlağın belleğin leş kokularını duymaya geliyorlar. Ölüm sessizliği, toz ve küf kokan evden ayrıldıklarında seviniyorlar canlıyız diye."
Sayfa 106Kitabı okudu
"Azımsanmayacak kadar ölmüşüm!
Azımsanmayacak denli ölüyüm!"
Sayfa 105Kitabı okudu
"Sus, zeki insanlar planlarından asla bahsetmezler, onları gerçekleştirirler."
Sayfa 102Kitabı okudu
"Aydınlıkta köhneliği belirginleşen bu kentte ve konutta hiçbir şey neyse ben oyum. Öylesine bağsız ve yeğniyim ki bu hafifliğin şiddetinin bedelini bir gün öderim diye düşünüyorum. Sanki varoluş beni cezalandırmak ister gibi; yoğunluğundan olur olmadık herkese ve her şeye fazlasıyla katlayarak sunuyor. Ülkem yok, cinsim yok, soyum yok, ırkım yok; ve bunlara malettirici biricik güç, inancım yok. Hiçlik tanrısının kayrasıyla kutsanmış ben, inansam insansam bir buna inanabilirim. Yere göğe zamana denize kayalara ve kuşlara da dokunan aynı tanrı değil mi? Bu kutlu tanrının yönetkenliğinde, olmayan ellerimle bir yok-tartı'yı tutuyor ve ölçüyorum yokluğun ağırlığını. Kafeslerinden birine onun oylumu pekâlâ sığıyor, diğerine ise duygular, duyumlar ve düşünceler yığılıyor; işte yetkin eşitlik... her gün, her gece bu eşitliğin bilgisiyle geçiyor. Bir eskiciden satın alınmış bu teraziyi bir gün başka bir eskiciye vereceğim. O gün, tozanlarım her bir yana dağılıp toprağın suyun ölümsüzlüğüne eklenecekler ve ben özgürleşeceğim."
Sayfa 99Kitabı okudu
"Delilik sevgilim, bir sözcük üzerine kurulmuyor, var olanı dürtüyor, eşeliyor, o bölgede yer ediniyor. Bir sabah, bedenimin tüm hücrelerini ele geçirmiş bir acıyla uyanıyorum, bundan böyle, nereye baktığı bilinmeyen gözlerinizle her karşılaştığımda katlanacak bir acıyla. Onu sürükleyeceğim. Sürükleyeceğim ki, açığa çıkarılamayacak, tanımlanabilir gün ve gecelere mal edilmeyecek bir sevi karabasınından aldığım pay, saygısını bulsun içkin dünyasında belirsiz 'Ben'in. Yaslı yüreğimin utangaç itirafı: Sizi sevmekte ölüyorum"
-Nilgün Marmara
Sayfa 93Kitabı okudu
"Yeryüzündeki aşk olasılığı ve süreci de karıncaların karşılaşmaları ve yaklaşık on saniye birbirlerine dokunmaları oranında. Ne zavallılık!"
-Nilgün Marmara
Sayfa 91Kitabı okudu
"Yaşamım boyunca içimi kemirttiniz. Evlerinizle. Okullarınızla. İşyerlerinizle. Özel ya da resmi kuruluşlarınızla içimi kemirttiniz. Ölmek istedim, dirilttiniz. Yazı yazmak istedim, aç kalırsın dediniz. Aç kalmayı denedim, serum verdiniz. Delirdim, kafama elektrik verdiniz. Hiç aile olmayacak insanla bir araya geldim, gene aile olduk. Ben bütün bunların dışındayım..."
-Tezer Özlü
Sayfa 90Kitabı okudu