Çok garip bir his. İntihar ile hayatını noktalamyı seçmiş bir kadının günlüğünü okumak. Sesini hiç bir zaman hiç bir kalbe gerçekten işittirememiş bir kadın olarak şu anda günlüğünün okunup kalplerimize dokunması ne garip. Eminim bir çok hassas kadın aynı sonu paylaşmaktan endişe duyarak okudu bu kitabı. Bir taraftan da haksızlık gibi geliyor bunları okumak çünkü rızası olur muydu bunları yayınlamaya bilemiyorum. Kendini eşinden bile kısmen saklamış bir kadının en derin duyguları ifade ettiği bir günlüğü okumak biraz beni rahatsız etti. Umarım orada iyisindir ve içindeki çölün kumlarına, o süpüremediğin kumlarının ortasında güzel bir vaha oluşmuştur. Sevgilerle büyük anne. ( Karamsarlıkta bir torunun)
Yitiyor işte gözardı edilen bedenim,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Dost, ana baba ve hiçbir umudu düşünmeden
Doğramalıyım bu tiksinç vücudu beynimle
Şimdi ölü bir kirpiyim. Yüzeyi dikenlerle kaplatan, dışa çekerken döndüren gözümü en derine sen oluyorsun. Bir kez yakmıştın beni, bir kumsalın ürkünç gecesinde.