Zaten aşka kin kadar yakın bir duygu yoktur.
“Burada daha ne kadar öleceğim? Yeryüzüyle gökyüzünün aracısı olarak bulutu haraca kestiğiniz yerde?”
Sayfa 41Kitabı okudu
“Mutluydum; bu bir cüret!”
Sayfa 29Kitabı okudu
Anımsamadığım tüm sözcükler anımsayabildiğim tek bir sözcüktü: Yara!
Sayfa 104Kitabı okudu
Azımsanmayacak kadar ölmüşüm!
Azımsanamayacak denli ölüyüm!
Sayfa 43Kitabı okudu
...
yoksamak kurutan kısır umutları, geleneksel
tanrıları, sürülerin çorak gerçekliğini
ve kanatlanarak yaşamak kendi dağılımında...
...
Belki ay kusursuzca ısıtacak güneşi…
Sayfa 65Kitabı okudu
"Ben böyle yalnızken,
Kendim kendime fazla geliyorum"
Sayfa 43 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Yabancıların en yakınıydın sen!
"Dünyamsın benim, zorbam, düzenim
Bundan gözlerim göğe çevrili, ellerim denizde.
Hiç katılmadan sende yaşıyorum,
Dirimimsin benim, doğarken öldüğüm."
Sayfa 65
"Ben babamın yuvarladığı çığın altında kaldım."
Sayfa 161Kitabı okudu
Kendilerini ölmeden ceset olarak algılayanlar intiharlarını başkalarının bir vasiyeti gerçekleştireceği gibi gerçekleştirir. Ölüm, yaşarken vardır, olmuştur...
Sayfa 49 - Telos YayınlarıKitabı okudu
"Yazıyorum çünkü içimde susturamadığım bir ses var” diyen plath'ın hayatla ve yaşamakla ilgili hep bir derdi vardı. İnsan olmayı sırça fanusunun içinde hapsolmuş ölü bir bebek olarak görmüş ve bu fanusun içindeki her insan için dünyayı kötü bir yer, kötü bir düş olarak tanımlamıştı.
Sayfa 34
Nilgün Marmara, intihar ettikten sonra eşi; Şiir yazdığını bile bilmezdim, bir kenarda patır patır birşeyler yazardı" demiş. İşte bu kadar basit herşey. Anlaşamamak, birbirine en yakın iki insanın arasındaki en derin uçurummuş...