Osho
"Var oluşta, daha üstün kimse ve daha aşağı kimse yoktur. Ot sapı ve büyük yıldız tamamıyla denktir. Ama insan diğer insanlardan daha yüksek olmayı ister, doğayı ele geçirmek ister, bu yüzden devamlı savaşmak zorundadır. Tüm karmaşa bu savaş yüzünden ortaya çıkar. Masum insan bu savaştan vazgeçmiş olan kimsedir, daha yüksek olmakla daha fazla ilgilenmeyen, rol yapmakla ve özel birisi olduğunu kanıtlamakla daha fazla ilgilenmeyen; gülün çiçeği veya nilüfer yaprağı üzerindeki çiy damlası haline gelmiş olan; bu sonsuzluğun bir parçası haline gelmiş olan; okyanusta erimiş, okyanusla birleşmiş ve okyanusla bir olmuş olan ve dalgadan ibaret olan; “Ben” hakkında hiçbir fikri olmayan... “Ben”in ortadan kayboluşu masumiyettir."
Aslında hikaye şöyleydi ;
Tüm sevdikleri toprakta olduğu için suya hapsetmişti kendini nilüfer çiçeği..
Bizim işimiz belki de,
Nilüfer çiçeği ve çağımız arasında,
Hakikat şarkısının peşinde koşmaktır.
"Tüm çabamız bu 'Ben'i, yani gözlemciyi daha güçlü, daha kristalize bir hale getirip, karanlığı aydınlığa çevirmektir. Bu iki şey zaten eş zamanlı olarak gerçekleşecektir. Gözlemci giderek kendi içindeki merkezi buldukça, karanlık da biraz daha azalacaktır. Gözlemci tamamen çiçeklendiğinde, yani bilincin nilüfer çiçeği açtığında, tüm karanlık yokolacaktır."
Karanlıkta yaşamak en asgari düzeyde yaşamaktır. Işıkla dolu olmaksa azami yaşamdır.
Türkiye’ye Hayalî Sefer
Gelmişim nazlı hilâl ülkesine,
Fikret’in ince hayâl ülkesine.
Âkif ’in marşı yaşardıp gözümü,
Baxıram Yahya Kemal ülkesine.
O güzeller güzeli İslambol,
O denizler kızı, derya gelini,
Sanki derya çiçeği nilüfer,
Kol açıp sahile atmış elini.
Gurbet ihsas eylemem men burada,
Sanki öz doğma diyarımdı menim;
Nerde vardı karındaşlarımız,
Anayurdumdu, hisarımdı menim.
